” | Jaskinia Wodna pod Pisaną, nazywana także Jaskinią Pisaną – jaskinia znajdująca się w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wylot jaskini znajduje się w odległości 4,3 km od Kir, powyżej Polany Pisanej, pod wapienną Skałą Pisaną. W miejscu tym wypływa z jaskini woda, która podziemnymi korytami i szczelinami przesącza się z Kościeliskiego Potoku, a także z Wąwozu Kraków. Wchodząc do jaskini, brnie się po pas w zimnej wodzie. Silny prąd utrudnia poruszanie się. Jaskinia ma 3 otwory wylotowe, łączna jej długość wynosi 450 m, położona jest na wysokości 1023–1028 m n.p.m..
Jaskinia Wodna pod Pisaną była znana miejscowym od bardzo dawna. Penetrowali ją poszukiwacze skarbów, górnicy. Pierwszego odnotowanego wejście dokonał ok. 1820 r. Ignatz Franz G. Blumenfeld (leśniczy z Witowa), ok. 1820 zwiedził ją Emanuel Homolacs, właściciel huty w Kuźnicach wraz z jej zarządcą Franciszkiem Kleinem. Znaleźli w jaskini resztki drewnianej obudowy, świadczące o wcześniejszym penetrowaniu tej jaskini. Później zwiedzali ją m.in.: Seweryn Goszczyński (1832 r.), Jan Gwalbert Pawlikowski (1879 r.), Jan Kasprowicz (1902 r.). Jaskinia zbadana i opisana została w roku 1932 przez Stefana i Tadeusza Zwolińskich. Z jaskinią tą wiąże się legenda o śpiących rycerzach króla Bolesława Śmiałego, którzy obudzą się, gdy będą potrzebni ojczyźnie (w innej wersji legendy rycerze ci śpią pod Giewontem). W 1896 r. rzeźbiarz Juliusz Wojciech Bełtowski na skale nad jaskinią dla upamiętnienia tych legend wykuł (słabo obecnie widoczną) płaskorzeźbę rycerza.
Jaskinia nie jest udostępniona turystom do zwiedzania. |
