Bajków Groń

Bajków Groń lub Bajków Gronik, Bańków Gronik – szczyt w Pieninach Właściwych, w grani Pieninek, na terenie Pienińskiego Parku Narodowego. Obecna nazwa powstała z połączenia nazw dwóch niewielkich szczytów w bezpośrednim sąsiedztwie: Bajków (pierwotnie Bańków) (685 m n.p.m.) i Groń (716 m).

Jest niewybitnym wzniesieniem znajdującym się w zachodniej części Pieninek, na zachód od Białych Skał (749 m). Od zachodu sąsiaduje z Wysokim Działem (731 m). Północne stoki opadają w stronę doliny Łonnego Potoku, natomiast południowe – bardziej strome – do górnej części doliny Pieńskiego Potoku płynącego ok. 100 metrów niżej. Szczyt i większość zboczy porasta las, toteż nie ma tu punktów widokowych, jednak na sąsiednich przełęczach występują polany, takie jak Istebki oraz Wymiarki, dawniej odkrytych terenów było tutaj więcej. O okolicy, w której obecnie krzyżują się szlaki turystyczne, Tadeusz Milicki w 1939 pisał: "Otwierają się przed nami czarodziejskie polany pełne różnobarwnego kwiecia. (...) porozrzucane są po nich kępy jasnych buków, ciemnych smreków, niebieskich jodeł i srebrnych brzóz." Na północnych zboczach znajdują się skałki, istnieje też jedna nieduża jaskinia o długości 7 m. W okolicy ciekawa fauna motyli, w latach 1906-1909 badał je tutaj Ludwik Sitowski.

W rejonie Bajkowego Gronia przebiegają dwa piesze szlaki turystyczne. Omijają one jednak szczyt, który jest niedostępny dla turystów. Od zachodu górę trawersuje szlak żółty z Krościenka na przełęcz Szopkę (779 m) biegnący tutaj wraz ze szlakiem niebieskim Trzy Korony – Czerteż – Sokolica – Szczawnica, który na północny zachód od wierzchołka, na wysokości 689 m, odchodzi na wschód, trawersując zbocze północne i biegnie dalej jako Sokola Perć.

Bajków Groń lub Bajków Gronik, Bańków Gronik – szczyt w Pieninach Właściwych, w grani Pieninek, na terenie Pienińskiego Parku Narodowego. Obecna nazwa powstała z połączenia nazw dwóch niewielkich szczytów w bezpośrednim sąsiedztwie: Bajków (pierwotnie Bańków) (685 m n.p.m.) i Groń (716 m).

Jest niewybitnym wzniesieniem znajdującym się w zachodniej części Pieninek, na zachód od Białych Skał (749 m). Od zachodu sąsiaduje z Wysokim Działem (731 m). Północne stoki opadają w stronę doliny Łonnego Potoku, natomiast południowe – bardziej strome – do górnej części doliny Pieńskiego Potoku płynącego ok. 100 metrów niżej. Szczyt i większość zboczy porasta las, toteż nie ma tu punktów widokowych, jednak na sąsiednich przełęczach występują polany, takie jak Istebki oraz Wymiarki, dawniej odkrytych terenów było tutaj więcej. O okolicy, w której obecnie krzyżują się szlaki turystyczne, Tadeusz Milicki w 1939 pisał: "Otwierają się przed nami czarodziejskie polany pełne różnobarwnego kwiecia. (...) porozrzucane są po nich kępy jasnych buków, ciemnych smreków, niebieskich jodeł i srebrnych brzóz." Na północnych zboczach znajdują się skałki, istnieje też jedna nieduża jaskinia o długości 7 m. W okolicy ciekawa fauna motyli, w latach 1906-1909 badał je tutaj Ludwik Sitowski.

W rejonie Bajkowego Gronia przebiegają dwa piesze szlaki turystyczne. Omijają one jednak szczyt, który jest niedostępny dla turystów. Od zachodu górę trawersuje szlak żółty z Krościenka na przełęcz Szopkę (779 m) biegnący tutaj wraz ze szlakiem niebieskim Trzy Korony – Czerteż – Sokolica – Szczawnica, który na północny zachód od wierzchołka, na wysokości 689 m, odchodzi na wschód, trawersując zbocze północne i biegnie dalej jako Sokola Perć.

Szlaki turystyki pieszej

Czasy przejścia liczone są do skrzyżowania szlaków (689 m).

Krościenko – przełęcz Szopka – Sromowce Niżne

• z Krościenka 1.10 h (↓ 0.55 h)
• z Szopki 0.25 h (↑ 0.30 h)

Trzy Korony – Zamkowa Góra – Bajków Groń – Czerteż – Sokolica – Szczawnica (Sokola Perć)

• z Trzech Koron 1 h (↑ 1.15 h)
• z Czerteża 0.45 h (↑ 0.50 h), z Sokolicy 1.35 h (tyle samo w obie strony), ze Szczawnicy 2.50 h (↓ 2.35 h)