Kościół Trójcy Przenajświętszej

Kościół Trójcy Przenajświętszej - drewniana, rzymskokatolicki, zabytkowa świątynia znajdująca się w Jaworznie w powiecie oleskim. Kościół należy do parafii Trójcy Przenajświętszej w Jaworznie w dekanacie krzepickim, archidiecezji częstochowskiej. Dnia 30 grudnia 1967 roku, pod numerem 939/67 kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego.

Kościół Trójcy Przenajświętszej - drewniana, rzymskokatolicki, zabytkowa świątynia znajdująca się w Jaworznie w powiecie oleskim. Kościół należy do parafii Trójcy Przenajświętszej w Jaworznie w dekanacie krzepickim, archidiecezji częstochowskiej. Dnia 30 grudnia 1967 roku, pod numerem 939/67 kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego.

Historia kościoła

Kościół wybudowano na początku XVI wieku, w miejscu poprzedniego. Był wielokrotnie przebudowany - najważniejsze prace miały miejsce w 1767 oraz w latach 1921-1923. Kościół w Jaworznie różni się od innych kościołów drewnianych opolskiego - wybudowany został nie na terenie Śląska, ale ziemi wieluńskiej, dlatego reprezentuje cechy późnośredniowiecznej architektury drewnianej Wielkopolski. Obok znajduje się wolno stojąca dzwonnica.

Architektura i wnętrze kościoła

Jest to obiekt orientowany, konstrukcji zrębowej z wieżą konstrukcji słupowej, oszalowany. Dach kościoła jest dwuspadowy, kryty gontem z szerokim okapem. Na dachu, nad nawą, znajduje się blaszana wieżyczka na sygnaturkę; drugą wieżyczkę umieszczono nad namiotowym dachem wieży. Kaplice mają dachy niższe, dwuspadowe, przechodzące w trójpołaciowe. Świątynia posiada wieloboczne prezbiterium, łączące się z zakrystią od północnej strony, a od strony zachodniej z prostokątną nawą, wydłużono w latach 20. XX wieku. Nawa została poszerzona o dwie kaplice - w kierunku północnym w 1767, a w południowym podczas ostatniej przebudowy. Z południowej strony ławy znajduje się kruchta. Stropy są płaskie, obite listwami, natomiast ściany oszalowano sosnowymi, lakierowymi deskami. Ołtarz z obrazem Trójcy Świętej w prezbiterium jest barokowy - pochodzi z XVIII wieku . W lewej kaplicy ustawiono kolejny barokowy ołtarz z obrazem św. Teresy z XVIII wieku. Podczas remontu w 1802 wykonano nowe pokrycie dachu, w 1887 oszalowano kościół z zewnątrz, wymalowano wnętrza oraz dokonano przebudowy świątyni. Najbardziej kontrowersyjne ( z punktu widzenia zasad konserwatorskich) były prace z lat 20. XX wieku, kiedy dwukrotnie przedłużono nawę główną od zachodu oraz dobudowano kaplicę południową, nadając w ten sposób świątyni kształt krzyża łacińskiego. W latach 70. oszalowano wnętrze oraz wymieniono okna z prostokątnych za półkuliste. W latach 80. powstało nowe, granitowe ogrodzenie kościoła oraz parking dla samochodów.