Ulica Elektryczna

Ulica Elektryczna w Warszawie – jedna z ulic osiedla Powiśle, biegnąca od ul. Tamka do ślepego końca za linią ul. Zajęczej.

Ulica Elektryczna w Warszawie – jedna z ulic osiedla Powiśle, biegnąca od ul. Tamka do ślepego końca za linią ul. Zajęczej.

Historia

Ulica Elektryczna wytyczona w roku 1892 biegła pierwotnie od ul. Wybrzeże Kościuszkowskie do Leszczyńskiej; w latach 1902-1905 została skrócona do linii ul. Drewnianej, w związku z budową Elektrowni Towarzystwa Elektrycznego "Powiśle".

Koncesję na wystawienie elektrowni otrzymała firma Siemens-Schuckert Werke, jednak ostatecznie wybudowała ją francuska firma Compagnie d'Electricité de Varsovie czyli Towarzystwo Elektryczne; zarządzało ono obiektem do roku 1915 i przejęcia go przez Magistrat.

Zabudowania Elektrowni wypełniły całą parzystą stronę ulicy; systematycznie rozwijała się ona do roku 1939. W roku 1923 doprowadzono z Dworca Kowelskiego bocznicę kolejową wzdłuż ul. Wybrzeże Kościuszkowskie; po przyłączeniu kolejnych terenów wzdłuż ul. Dobrej wzniesiono nowe obiekty. Przed wybuchem II wojny światowej elektrownia osiągnęła moc 108 000 kW. Również w roku 1938 według projektu Konstantego Sylwina Jakimowicza rozpoczęto budowę Kościoła pw. Zmartwychwstania Pańskiego przypisanego numeracji ul. Tamka, jednak nie został on ukończony przed wybuchem wojny.

W roku 1939 i 1944 budynki elektrowni zostały ostrzelane i zbombardowane; w okresie powojennym zabudowania odbudowano, przyłączając do elektrowni nowe tereny wzdłuż ul. Dobrej; za jej ogrodzeniem przepadły niegdysiejsze odcinki ulic Drewnianej, Leszczyńskiej i Radnej; do roku 1974 dotrwała bocznica, wykorzystana także podczas odbudowy mostów Poniatowskiego i średnicowego. Po roku 1996 wraz z budową Mostu Świętokrzyskiego i przedłużeniu ul. Zajęczej wyburzono kilka budynków; planowane są dalsze. Udało się oprotestować i wstrzymać wyburzenie Kotłowni II i III, które zachowały część zabytkowych urządzeń z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku.