Teatr Wielki
Warszawa
0.8km
Teatr Polski
Czytaj dalej
Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie – teatr otwarty 29 stycznia 1913 z inicjatywy Arnolda Szyfmana jako jego prywatne przedsięwzięcie. Pierwszym przedstawieniem w nowo wybudowanym gmachu przy ulicy Karasia był Irydion Krasińskiego. Początki teatruMimo początkowych trudności Teatr Polski szybko stał się przodującą sceną, jeśli chodzi o widowiska monumentalne, co należy wiązać przede wszystkim z osobą Leona Schillera. On to stworzył na scenie Teatru okryte sławą spektakle Dziadów (z Węgrzynem – Gustawem-Konradem), czy Kordiana (choć te wystawiono już w latach trzydziestych). Można się było na to zdobyć posiadając taki zespół, jaki zgromadził dyrektor Szyfman, a składał się on z wielu osobowości ówczesnego polskiego teatru m.in.: Aleksandra Zelwerowicza, Jerzego Leszczyńskiego, Kazimierza Junoszę-Stępowskiego, Józefa Węgrzyna, czy Stefana Jaracza. Wśród aktorek przodowała żona Szyfmana – Maria Przybyłko-Potocka. W pierwszych latach publiczność nazywała Teatr Polski warszawską Comédie-Française. Analogie pomiędzy tymi scenami dawało się zauważyć jeszcze wiele lat później. Otóż tak, jak Komedia Francuska jest "domem Moliera", tak warszawską scenę na skarpie okrzyknięto swego czasu "domem Fredry". II wojna światowa i okupacja niemieckaPodczas okupacji scenę przemianowano na Theater der Stadt Warschau. W 1944 teatr spłonął wraz z cenną biblioteką, zbiorami archiwaliów i scenografii. Ocalała jednak kolekcja fotografii, które można dziś oglądać rozwieszone w budynku. Zawierusze wojennej oparły się także mury teatru, co ułatwiło szybką powojenną odbudowę. Okres powojenny17 stycznia 1946 ponownie otwarto Teatr Polski Lillą Wenedą w reżyserii Juliusza Osterwy. Gmach powrócił po wojnie do dawnego kształtu i znów stał się najpiękniejszym teatrem stolicy, utracił jednak akustykę, co pozostało do dziś mankamentem, a nieraz przyczyną niepowodzeń. Uchwałą Rady Państwa z dnia 14 listopada 1953 r. "Za wybitne zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej, za cenny wkład do polskiej kultury – w związku z 40-leciem pracy" Państwowy Teatr Polski w Warszawie odznaczony został Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Powojenną – już upaństwowioną – sceną kierował znów Arnold Szyfman, a także Leon Schiller, Stanisław Balicki, Jerzy Jasieński, Jerzy Kreczmar i Andrzej Krasicki. W repertuarze dominowała klasyka, zespół niejednokrotnie się zmieniał, ale zawsze opierał się na licznych aktorskich sławach. Grali tu tacy aktorzy, jak Władysław Hańcza, Stanisław Jasiukiewicz, Czesław Wołłejko, Ignacy Gogolewski i Nina Andrycz. Od 1981 dyrekcję objął Kazimierz Dejmek. Przede wszystkim poprzez zbudowanie znakomitego zespołu uczynił na nowo Teatr Polski sceną nader interesującą. W teatrze na ulicy Karasia zaczęli grać dejmkowscy artyści, tj. m.in. Barbara Rachwalska, Barbara Horawianka, Bogdan Baer, Tadeusz Bartosik, Lech Ordon, Ignacy Machowski, Zdzisław Mrożewski, Gustaw Holoubek, Stanisław Zaczyk. Do zespołu dołączył także Tadeusz Łomnicki. W repertuarze pozostawała klasyka, w dużej ilości Fredro reżyserowany zarówno przez Dejmka, jak i przez Andrzeja Łapickiego. Dużym uznaniem cieszyła się Zemsta z Tadeuszem Łomnickim w roli Papkina, Rejentem – Machowskim i Cześnikiem – Bartosikiem. Dejmek wystawił także dzieła staropolskie – Żywot Józefa Reja i złożone z anonimowych tekstów Uciechy staropolskie. Sięgnął również po sztuki współczesne, m.in. Maestro Jarosława Abramowa-Newerlyego (ze znakomitą tytułową rolą Ignacego Machowskiego), czy Drzewo Wiesława Myśliwskiego (z kolejną kreacją Machowskiego). Wydarzeniem była także premiera Vatzlava Mrożka z Janem Englertem w roli tytułowej. W 1994, po objęciu przez Kazimierza Dejmka stanowiska ministra kultury, dyrektorem artystycznym został Andrzej Łapicki. Znów sięgnął po Fredrę (Dożywocie, Zemsta, Intryga...). W latach 1995–2009 dyrektorem naczelnym był Jerzy Zaleski, którego dziełem życia było doprowadzenie do wybudowania i otwarcia 7 listopada 2009 nowej Sceny Kameralnej. Od 1999 do czerwca 2010 dyrektorem artystycznym był Jarosław Kilian. Wystawił w teatrze m.in. Igraszki z diabłem Jana Drdy, Sen nocy letniej Szekspira i Zieloną Gęś Gałczyńskiego. W lutym 2010 na stanowisko p.o. dyrektora został wybrany Marek Szyjko. We wrześniu zastępcą dyrektora – dyrektorem artystycznym został Jarosław Gajewski. W styczniu 2011 stanowisko dyrektora objął Andrzej Seweryn. Tworząc linię repertuarową Teatru stawia przede wszystkim na ambitną klasykę w opracowaniu najlepszych światowej sławy reżyserów, m.in.: Jacques'a Lassalle'a, Ivana Alexandre'a, Dana Jemmetta. 29 stycznia 2013 roku, Teatrowi Polskiemu nadane zostało imię Arnolda Szyfmana - założyciela i wieloletniego dyrektora sceny. Obecna dyrekcja teatru
Obecny zespół aktorski
W latach 1998–2009 i 2011 w Teatrze Polskim przyznawane były nagrody telewizyjne "Telekamery" Tele Tygodnia. 27 lutego 2010 odbyła się uroczysta gala 20-lecia radia RMF FM. |
Teatr Polski - to miejsce nie posiada jeszcze przewodnika. Jeśli znasz to miejsce, to tutaj możesz napisać przewodnik.
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 115 odsłon
