Szpital dziecięcy Górka

Szpital Dziecięcy Kompleksowej Rehabilitacji „Górka” – jeden z najbardziej znanych szpitali dziecięcych w Polsce. Szpital i sanatorium są zlokalizowane w południowej, sanatoryjno-parkowej części znanego świętokrzyskiego uzdrowiska, Buska-Zdroju.

Sanatorium utworzył w latach 20. XX w. dr Szymon Starkiewicz. Aktualnie szpital specjalizuje się w leczeniu dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, jak również prowadzi leczenie szpitalne, rehabilitacyjne, operacyjne i ambulatoryjne wielu schorzeń i urazów narządu ruchu w pełnym zakres chirurgii ortopedycznej. W ramach swej działalności „Górka” współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi i medycznymi w kraju i za granicą.

W ostatnich latach szpital został wyremontowany i dziś oferuje:

• 123 miejsca dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym,
• 41 miejsc dla pacjentów ze schorzeniami ortopedycznymi.

Szpital Dziecięcy Kompleksowej Rehabilitacji „Górka” – jeden z najbardziej znanych szpitali dziecięcych w Polsce. Szpital i sanatorium są zlokalizowane w południowej, sanatoryjno-parkowej części znanego świętokrzyskiego uzdrowiska, Buska-Zdroju.

Sanatorium utworzył w latach 20. XX w. dr Szymon Starkiewicz. Aktualnie szpital specjalizuje się w leczeniu dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, jak również prowadzi leczenie szpitalne, rehabilitacyjne, operacyjne i ambulatoryjne wielu schorzeń i urazów narządu ruchu w pełnym zakres chirurgii ortopedycznej. W ramach swej działalności „Górka” współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi i medycznymi w kraju i za granicą.

W ostatnich latach szpital został wyremontowany i dziś oferuje:

• 123 miejsca dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym,
• 41 miejsc dla pacjentów ze schorzeniami ortopedycznymi.

Historia

Inspiratorem i promotorem powstania „Górki” był dr Szymon Starkiewicz. Budowę rozpoczął 31 grudnia 1918 roku, przystępując wraz z żoną Kazimierą i synami (Witoldem i Jerzym), do kopania gliny na wzniesieniu nazywanym „Żwirową Górką” – pustym wzniesieniu koło Zbludowic, niedaleko od buskiego parku zdrojowego i sanatorium „Marconi”. Z tej gliny wypalano cegły w utworzonej nieopodal cegielni.

Kamień węgielny pod budowę pierwszego w Polsce sanatorium dla dzieci położono w roku 1922. Budowa była początkowo finansowana z prywatnych składek, a w kolejnych latach uzyskała finansowe wsparcie powstających Kas Chorych i Ministerstwa Zdrowia.

W roku 1924 Szymon Starkiewicz został oficjalnie mianowany dyrektorem sanatorium, które nosiło początkowo nazwę „Sanatorium «Górka» Kolonia Lecznicza Dziecięca im. dr med. Rektora J. Brudzińskiego w Busku-Zdroju” (pełnił tę funkcję, z kilkuletnią przerwą w okresie okupacji, aż do roku 1949).

Na potrzeby szpitala, z myślą zmniejszeniu kosztów zaopatrywania dzieci w świeże produkty, założono gospodarstwo rolne z sadem, ogrodem oraz z budynkami do hodowli. Na należącym do szpitala terenie, na północnym stoku wzniesienia, utworzono park, wybudowano boisko i staw. Szpital „Górka” zaczął przyjmować pierwszych małych pacjentów w roku 1926.

Jako że gruźlica kostno-stawowa (głównie to schorzenie miało być leczone na „Górce”) wymaga długotrwałego pobytu dzieci w szpitalu, zadbano o ich kształcenie i rozwój intelektualny podczas okresu leczenia. Przy dużym współudziale drugiej żony dr Starkiewicza - Wandy, dr filozofii i pedagoga pedagogiki specjalnej, w ośrodku zaczęła funkcjonować przyszpitalna szkoła. Pierwszym jej dyrektorem został Eustachy Kuroczko, wieloletni działacz Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.

Lata okupacji niemieckiej to czas, gdy hitlerowcy zajęli obiekt i zamienili go w szpital dla dorosłych. Placówka wróciła do swojej pierwotnej funkcji w w roku 1945. W roku 1949 sanatorium upaństwowiono, a jego założyciel i wieloletni dyrektor, dr Szymon Starkiewicz, został odwołany. Jego funkcję przejęła dr Aniela Żwan-Goldschmielowa. W roku 1950 wybuchł tu pożar dokonując częściowego zniszczenia zabudowań. Remont i renowacja trwały do 1 września 1952 r., kiedy to szpital ponownie otworzył się dla małych pacjentów, oferując rozszerzony o chorobę Heinego-Medina zakres leczenia. Razem z otwarciem wyremontowanej placówki zaczął nią kierować nowo mianowany dyrektor dr F. Bloch. Od roku 1953 do sanatorium zaczęto przyjmować na leczenie pacjentów z chorobą Little'a – schorzeniem, które od roku 1965 w Polsce przyjęto nazywać mózgowym porażeniem dziecięcym.

Kolejnym dyrektorem „Górki” został mianowany w roku 1955 dr F. Jakszewicz, który uruchomił pierwszy blok operacyjny (1956). Po śmierci dr Jakszewicza stanowisko dyrektora pełnili krótko dr Chrostowska i dr J. Przybylik. W roku 1969 nowym dyrektorem placówki został doc. dr hab. Tomasz Goryński, za którego kadencji wprowadzono daleko idące zmiany. W tym okresie, w uznaniu zasług twórcy i inicjatora „Górki”, dr Szymona Starkiewicza, obiekt został przemianowany na: Dziecięcy Szpital Kompleksowej Rehabilitacji „Górka” jego imienia.

Kilka miesięcy przed śmiercią dr. Goryńskiego (1988) stanowisko objął dr Janusz Maria Dobrowolski, który pełnił funkcję dyrektora do kwietnia 2008 r. Obecnie dyrektorem szpitala jest Jadwiga Karcz.