Schronisko Górskie ZHP Głodówka

Schronisko Górskie ZHP "Głodówka" – schronisko górskie Głównej Kwatery Związku Harcerstwa Polskiego na Polanie Głodówka na Pogórzu Bukowińskim (część Pogórza Spisko-Gubałowskiego na Podhalu). Schronisko położone jest przy drodze wojewódzkiej nr 960, między Bukowiną Tatrzańską, a granicą państwa ze Słowacją na Łysej Polanie.

Schronisko Górskie ZHP "Głodówka" – schronisko górskie Głównej Kwatery Związku Harcerstwa Polskiego na Polanie Głodówka na Pogórzu Bukowińskim (część Pogórza Spisko-Gubałowskiego na Podhalu). Schronisko położone jest przy drodze wojewódzkiej nr 960, między Bukowiną Tatrzańską, a granicą państwa ze Słowacją na Łysej Polanie.

Historia

Nazwa Głodówka pochodzi od podhalańskiego nazwiska Głód – dawnego właściciela.

Pierwszy budynek – drewniane schronisko – zbudowano na początku lat 30. XX wieku staraniem Towarzystwa Przyjaciół Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Otrzymało ono imię Karola Stryjeńskiego – profesora ASP, artysty, architekta i grafika, organizatora zajęć plenerowych dla studentów na Polanie Głodówka. W 1935 Towarzystwo Przyjaciół ASP przekazało schronisko w darze Związkowi Harcerstwa Polskiego. Schronisko jako obiekt harcerski zostało uroczyście otwarte w dnia 25 października 1935 przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego, w obecności Przewodniczącego ZHP Michała Grażyńskiego. W schronisku organizowano szkolenia, kursy, spotkania instruktorskie, stanowił bazę dla obozów wędrownych i wycieczek.

W lutym 1938 roku budynek spłonął w wyniku pożaru. Natychmiast podjęto starania o odbudowę schroniska – powołano Społeczny Komitet Odbudowy Schroniska pod patronatem żeńskiej chorągwi ZHP w Krakowie. Obiekt odbudowano ze składek społecznych oraz zaciągniętej przez ZHP pożyczki w ówczesnym Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych. Nowy obiekt – obecny Murowaniec – został zaprojektowany przez inż. Antoniego Żukowskiego. Budowa trwała półtora roku, a uroczyste otwarcie planowane było na 1 września 1939. Podczas II wojny światowej obiekt był w administracji niemieckiej i nie uległ większemu zniszczeniu.

W 1945 schronisko wróciło we władanie Komendy Chorągwi Krakowskiej ZHP, a następnie zostało przejęte przez Naczelnictwo ZHP, które dysponowało obiektem do bezprawnego wcielenie ZHP w struktury Związku Młodzieży Polskiej w 1950.

W latach 1950–1956 obiekt wykorzystywany był przez Związek Młodzieży Polskiej. W 1957 schronisko powróciło do ZHP. Początkowo było administrowane przez Centralną Składnicę Harcerską, a następnie przez Główną Kwaterę ZHP, jako ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy.

W latach 80. XX wieku wybudowano drugi duży budynek – Drewniak. Zorganizowano również Salę Zawiszy Czarnego.

Współczesność

W 2005 Związek Harcerstwa Polskiego powołał do życia Fundację Harcerstwa Polskiego Schronisko Głodówka, która od stycznia 2006 zarządza obiektem. Zmianie uległa również nazwa z Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy ZHP "Głodówka" na Schronisko Górskie ZHP "Głodówka". W latach 2005–2006 schronisko przeszło remont, w wyniku którego odnowione zostały oba budynki. Schronisko służy obecnie harcerzom, młodzieży szkolnej oraz gościom prywatnym. Schronisko prowadzi własne akcje i całoroczny program, m.in. letnie kampanie "Czyste Tatry", uroczystości przyjęcia Betlejemskiego Światła Pokoju, Ogólnopolski Rajd z okazji Światowego Dnia Turystyki, kolonie dla dzieci, obozy i turnusy świąteczne.

Kaplica Betlejemskiego Światła Pokoju

Na terenie obiektu zlokalizowana jest kaplica Betlejemskiego Światła Pokoju.

Panorama Tatr

Polana Głodówka, na której położone jest schronisko jest miejscem z rozległą panoramą polskich Tatr. Widok roztacza się na ponad 76-kilometrowy odcinek Tatr, od Hawrania (Słowacja), po Tatry Zachodnie.