Rezerwat Morysin

”

Rezerwat przyrody Morysin – utworzony w 1996 r. krajobrazowy rezerwat przyrody położony w Warszawie w dzielnicy Warszawa-Wilanów, położony między Jeziorem Wilanowskim, rzeką Wilanówką i Kanałem Sobieskiego na terenie obszaru Morysin.

W wieku XVII-XVIII Morysin w całości był porośnięty lasem łęgowym, który ze względu na naturalne granice pełnił funkcję zwierzyńca. W początku XIX wieku - za rządów Stanisława Kostki Potockiego - ówczesnego właściciela Wilanowa, jego północną część przekształcono w park romantyczny i nazwano Morysinem na cześć wnuka Potockiego - Maurycego, zwanego zdrobniale Morysiem. W parku w 1811 r. wzniesiono pałacyk z rotundą wzorowaną na świątyni Westy w Tivoli, a w 1825 tzw. oraculum, czyli figurę pogańskiego bóstwa między dwoma kolumnami. Park ten był skomunikowany z wilanowskim zespołem pałacowym dzięki wodom Jeziora i Kanału Sobieskiego. Istniały także kanały wewnątrzparkowe, które pozwalały podpływać łodziami aż do stóp pałacyku-rotundy. W połowie XIX wieku w parku powstał murowany dom dozorcy oraz drewniana gajówka, a park przebudowano tworząc modne wówczas klomby. W 1846 r. na otwartym terenie na południe od parku (na polach morysińskich) wybudowano ceglaną neogotycką bramę, która zamykała wysadzaną drzewami aleję położoną na osi pałacu w Wilanowie. Park pełnił rolę rekreacyjno-wypoczynkową dla właścicieli pałacu i ich gości do 1939 r. kiedy to zaczęła się jego dewastacja. Po 1945 r. park włączony został do Muzeum Narodowego w Warszawie, a od 1995 r. jest własnością Muzeum Pałacu w Wilanowie. W 1973 r. park został wpisany do rejestru zabytków województwa warszawskiego, w 1994 r. został uznany na mocy zarządzenia Prezydenta RP za część Warszawy - pomnika historii. Obecnie, ze względu na brak planu ochrony rezerwatu, jest to teren dostępny tylko na mocy pozwolenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie.

Powierzchnia rezerwatu (obejmującego park, północną zatokę Jeziora Wilanowskiego i wyspę na jeziorze) wynosi: 53,46 ha.

Cel powołania rezerwatu to ochrona fragmentu doliny Wisły z lasem łęgowym i olszowym z licznymi okazami drzew pomnikowych oraz bogatą florą i fauną.

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Morysina wszedł w skład Wilanowskiego Parku Kulturowego, obejmującego także zespoły Gucin Gaju i Skarpy warszawskiej wraz z ich otoczeniem i powiązaniami krajobrazowymi oraz zespoły rezydencjonalne Wilanowa, Ursynowa i Natolina.

Zobacz też: Wilanów.

Czytaj dalej

”

Rezerwat przyrody Morysin – utworzony w 1996 r. krajobrazowy rezerwat przyrody położony w Warszawie w dzielnicy Warszawa-Wilanów, położony między Jeziorem Wilanowskim, rzeką Wilanówką i Kanałem Sobieskiego na terenie obszaru Morysin.

W wieku XVII-XVIII Morysin w całości był porośnięty lasem łęgowym, który ze względu na naturalne granice pełnił funkcję zwierzyńca. W początku XIX wieku - za rządów Stanisława Kostki Potockiego - ówczesnego właściciela Wilanowa, jego północną część przekształcono w park romantyczny i nazwano Morysinem na cześć wnuka Potockiego - Maurycego, zwanego zdrobniale Morysiem. W parku w 1811 r. wzniesiono pałacyk z rotundą wzorowaną na świątyni Westy w Tivoli, a w 1825 tzw. oraculum, czyli figurę pogańskiego bóstwa między dwoma kolumnami. Park ten był skomunikowany z wilanowskim zespołem pałacowym dzięki wodom Jeziora i Kanału Sobieskiego. Istniały także kanały wewnątrzparkowe, które pozwalały podpływać łodziami aż do stóp pałacyku-rotundy. W połowie XIX wieku w parku powstał murowany dom dozorcy oraz drewniana gajówka, a park przebudowano tworząc modne wówczas klomby. W 1846 r. na otwartym terenie na południe od parku (na polach morysińskich) wybudowano ceglaną neogotycką bramę, która zamykała wysadzaną drzewami aleję położoną na osi pałacu w Wilanowie. Park pełnił rolę rekreacyjno-wypoczynkową dla właścicieli pałacu i ich gości do 1939 r. kiedy to zaczęła się jego dewastacja. Po 1945 r. park włączony został do Muzeum Narodowego w Warszawie, a od 1995 r. jest własnością Muzeum Pałacu w Wilanowie. W 1973 r. park został wpisany do rejestru zabytków województwa warszawskiego, w 1994 r. został uznany na mocy zarządzenia Prezydenta RP za część Warszawy - pomnika historii. Obecnie, ze względu na brak planu ochrony rezerwatu, jest to teren dostępny tylko na mocy pozwolenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie.

Powierzchnia rezerwatu (obejmującego park, północną zatokę Jeziora Wilanowskiego i wyspę na jeziorze) wynosi: 53,46 ha.

Cel powołania rezerwatu to ochrona fragmentu doliny Wisły z lasem łęgowym i olszowym z licznymi okazami drzew pomnikowych oraz bogatą florą i fauną.

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Morysina wszedł w skład Wilanowskiego Parku Kulturowego, obejmującego także zespoły Gucin Gaju i Skarpy warszawskiej wraz z ich otoczeniem i powiązaniami krajobrazowymi oraz zespoły rezydencjonalne Wilanowa, Ursynowa i Natolina.

Zobacz też: Wilanów.