Pańszczycka Przełęcz

Pańszczycka Przełęcz (słow. Panščické sedlo, niem. Pańszczyca-Scharte, węg. Pańszczyca-csorba, ok. 2115 m n.p.m.) – najniżej położona i najszersza przełęcz pomiędzy Granatami a Wierchem pod Fajki. W kierunku Czarnego Stawu Gąsienicowego schodzi z niej piarżysty żleb, do doliny Pańszczycy opada urwiskiem.

Pańszczycka Przełęcz oddziela od siebie Pańszczyckie Czuby (dokładniej Skrajną Pańszczycką Czubę) od Wierchu pod Fajki. Dawniej bywała mylona z Pańszczycką Przełączką Wyżnią, w literaturze obcojęzycznej dzieje się tak jeszcze dziś.

Pańszczycka Przełęcz (słow. Panščické sedlo, niem. Pańszczyca-Scharte, węg. Pańszczyca-csorba, ok. 2115 m n.p.m.) – najniżej położona i najszersza przełęcz pomiędzy Granatami a Wierchem pod Fajki. W kierunku Czarnego Stawu Gąsienicowego schodzi z niej piarżysty żleb, do doliny Pańszczycy opada urwiskiem.

Pańszczycka Przełęcz oddziela od siebie Pańszczyckie Czuby (dokładniej Skrajną Pańszczycką Czubę) od Wierchu pod Fajki. Dawniej bywała mylona z Pańszczycką Przełączką Wyżnią, w literaturze obcojęzycznej dzieje się tak jeszcze dziś.

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• Janusz Chmielowski i Józef Gąsienica Tomków, 2 sierpnia 1908 r. – letnie,
• Jerzy Cybulski, Józef Lesiecki i Stanisław Zdyb, 22 lutego 1910 r. – zimowe.