Nowa Pomarańczarnia

Palmiarnia w Łazienkach Królewskich (Nowa Pomarańczarnia, Nowa Oranżeria) – znajduje się w Łazienkach Królewskich w południowej części ogrodu, przy alei zwanej Drogą Wilanowską lub Chińską. Powstała w latach 1860-61 według projektu Adama Adolfa Loewe i Józefa Orłowskiego w wyniku znacznego powiększenia się zbioru roślin cieplarnianych, dzięki nabyciu od Radziwiłłów z Nieborowa w 1855 roku wielkiej kolekcji drzew pomarańczowych. Odtąd dla odróżnienia od tej nowej, dawną Pomarańczarnię stanisławowską zaczęto nazywać „Starą” Pomarańczarnią.

Palmiarnia w Łazienkach Królewskich (Nowa Pomarańczarnia, Nowa Oranżeria) – znajduje się w Łazienkach Królewskich w południowej części ogrodu, przy alei zwanej Drogą Wilanowską lub Chińską. Powstała w latach 1860-61 według projektu Adama Adolfa Loewe i Józefa Orłowskiego w wyniku znacznego powiększenia się zbioru roślin cieplarnianych, dzięki nabyciu od Radziwiłłów z Nieborowa w 1855 roku wielkiej kolekcji drzew pomarańczowych. Odtąd dla odróżnienia od tej nowej, dawną Pomarańczarnię stanisławowską zaczęto nazywać „Starą” Pomarańczarnią.

Budowa

Główną część budynku stanowi wydłużona sala która jest przeszklona od strony południowej. W części środkowej budynku dach ma poprzeczną kolbę otwartą półrozetami o odlanych w żeliwie szprosach na obie strony. Dwie główne elewacje (fronty) zostały zaprojektowane w dwóch odmiennych opracowaniach.W jednej z nich (południowej) podział między oknami tworzą wysokie, smukłe, cienkie, żeliwne kolumny. W części centralnej elewacji południowej składającej się z dwóch oddzielnych segmentów pełnego muru, znajdują się okna, w które wstawiono rzeźby (stojące postacie Vertumnusa i Pomony w środkowe, symbolizujące Jesień i Zimę w górne), które zostały wykonane przez Leona Molatyńskiego. Murowane partie frontowej ściany kończą attyki z płaskimi wazami. Od strony północnej dobudowany jest parterowy segment, rozdzielony kilkoma otworami okiennymi. Ową część parterową zajmują jednoosiowe wyższe człony ozdobione w górnej części okrągłymi płycinami, stanowiącymi tło dla kamiennych popiersi, przedstawiających tym razem Wiosnę i Lato. Główna sala przeznaczona była pierwotnie na przechowywanie w okresie chłodów drzew egzotycznych. Obecnie został tu urządzony stały ogród z różnorodnymi roślinami, również tropikalnymi. Pomieszczenia od strony północnej zostały przeznaczone na urządzenie stylowej restauracji „Belvedere”, swym wystrojem nawiązującej do lat wzniesienia budynku.