Kostrza

Kostrza (730 m n.p.m.) – szczyt górski w Beskidzie Wyspowym wznoszący się nad miejscowościami: Kostrza, Nowe Rybie, Szyk i Rupniów .

Kostrza jest typową górą Beskidu Wyspowego – wraz z sąsiednią Świnną Górą tworzy samotny, oddzielony od pozostałych głębokimi przełęczami masyw górski. Jest całkowicie zalesiona i ma wydłużony grzbiet. Jej stoki północno-wschodnie są bardzo strome, pozostałe dużo łagodniejsze. Otoczona jest obszarami rolniczymi o rozproszonej zabudowie. Góra zbudowana jest z gruboławicowych piaskowców i łupków fliszu karpackiego, wśród których występują gdzieniegdzie bardziej podatne na wietrzenie łupki margliste lub pyliste.

W zalesionej Kostrzy stale bytują dziki, sarny, zając szarak. Jest ona też ulubionym miejscem polowań. Z osobliwości przyrodniczych warto wymienić pomniki przyrody: bardzo starego buka "Pan Buk" o obwodzie 5,5 m (1994 r.), potężną jodłę "Parasol" i stanowiska bardzo rzadkiej paproci – języcznika zwyczajnego. Na podwierzchołkowych, stromych północnych zboczach utworzono rezerwat przyrody Kostrza dla dobrze zachowanych zbiorowisk leśnych; buczyny karpackiej i jaworzyny górskiej z bardzo starymi okazami buków. Obszar tego rezerwatu włączony został do obszarów ochrony siedlisk.

Kilka legend wiąże się z górą Kostrza. Według jednej z nich istniało tutaj dawniej grodzisko, które zapadło się pod ziemię wraz z częścią góry, na której stało. Istotnie, w podwierzchołkowych partiach góry znaleźć można duże wgłębienie. Jest ono jednak pochodzenia naturalnego. Dawniej miejscowa ludność nazywała szczyt Kostrzy Piwniczyskiem, gdyż szukano tutaj śladów prehistorycznych budowli obronnych.

Kostrza (730 m n.p.m.) – szczyt górski w Beskidzie Wyspowym wznoszący się nad miejscowościami: Kostrza, Nowe Rybie, Szyk i Rupniów .

Kostrza jest typową górą Beskidu Wyspowego – wraz z sąsiednią Świnną Górą tworzy samotny, oddzielony od pozostałych głębokimi przełęczami masyw górski. Jest całkowicie zalesiona i ma wydłużony grzbiet. Jej stoki północno-wschodnie są bardzo strome, pozostałe dużo łagodniejsze. Otoczona jest obszarami rolniczymi o rozproszonej zabudowie. Góra zbudowana jest z gruboławicowych piaskowców i łupków fliszu karpackiego, wśród których występują gdzieniegdzie bardziej podatne na wietrzenie łupki margliste lub pyliste.

W zalesionej Kostrzy stale bytują dziki, sarny, zając szarak. Jest ona też ulubionym miejscem polowań. Z osobliwości przyrodniczych warto wymienić pomniki przyrody: bardzo starego buka "Pan Buk" o obwodzie 5,5 m (1994 r.), potężną jodłę "Parasol" i stanowiska bardzo rzadkiej paproci – języcznika zwyczajnego. Na podwierzchołkowych, stromych północnych zboczach utworzono rezerwat przyrody Kostrza dla dobrze zachowanych zbiorowisk leśnych; buczyny karpackiej i jaworzyny górskiej z bardzo starymi okazami buków. Obszar tego rezerwatu włączony został do obszarów ochrony siedlisk.

Kilka legend wiąże się z górą Kostrza. Według jednej z nich istniało tutaj dawniej grodzisko, które zapadło się pod ziemię wraz z częścią góry, na której stało. Istotnie, w podwierzchołkowych partiach góry znaleźć można duże wgłębienie. Jest ono jednak pochodzenia naturalnego. Dawniej miejscowa ludność nazywała szczyt Kostrzy Piwniczyskiem, gdyż szukano tutaj śladów prehistorycznych budowli obronnych.

Szlaki turystyki pieszej

– zielony: Jodłownik – Kostrza. Czas przejścia 2:15 h (↓ 1:45 h), suma podejść 400 m.

– zielony: Tymbark – Zęzów – Kostrza. Czas przejścia 2 h (↓ 1:45 h), suma podejść 500 m.