Jezioro Stubnica

Stubnica (także Wisola) – jezioro na Pojezierzu Zachodniopomorskim, położone w gminie Ińsko, w powiecie stargardzkim, w woj. zachodniopomorskim.

Jezioro jest położone na granicy dwóch mezoregionów, tj. zachodnia część jeziora na Pojezierzu Ińskim, a wschodnia na Równinie Drawskiej. Stubnica znajduje się w Ińskim Parku Krajobrazowym, ok. 1 km na południe od miasta Ińsko.

Według danych z 1994 r. powierzchnia zbiornika wynosi 173,9 ha. Maksymalna głębokość wynosi 15,4 m.

W typologii rybackiej Stubnica jest jeziorem leszczowym.

Jezioro ma dwa duże półwyspy. Największy wychodząc z południowego brzegu rozszerza się i tworzy wzniesienie (125,5 m n.p.m.). Południowa część półwyspu nie jest zalesiona i znajduje się tam pole namiotowe. W północnej części od wierzchołku stoku ciągnie się wał o długości ok. 300 m, ułożony z różnej wielkości głazów narzutowych.

Stubnica znajduje się w obszarze specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska programu Natura 2000.

Około 1 km na południowy wschód od Stubnicy leży wieś Gronówko. Na wschód od jeziora biegnie droga wojewódzka nr 151.

Nazwę Stubnica wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Nethstubben-See.

Stubnica (także Wisola) – jezioro na Pojezierzu Zachodniopomorskim, położone w gminie Ińsko, w powiecie stargardzkim, w woj. zachodniopomorskim.

Jezioro jest położone na granicy dwóch mezoregionów, tj. zachodnia część jeziora na Pojezierzu Ińskim, a wschodnia na Równinie Drawskiej. Stubnica znajduje się w Ińskim Parku Krajobrazowym, ok. 1 km na południe od miasta Ińsko.

Według danych z 1994 r. powierzchnia zbiornika wynosi 173,9 ha. Maksymalna głębokość wynosi 15,4 m.

W typologii rybackiej Stubnica jest jeziorem leszczowym.

Jezioro ma dwa duże półwyspy. Największy wychodząc z południowego brzegu rozszerza się i tworzy wzniesienie (125,5 m n.p.m.). Południowa część półwyspu nie jest zalesiona i znajduje się tam pole namiotowe. W północnej części od wierzchołku stoku ciągnie się wał o długości ok. 300 m, ułożony z różnej wielkości głazów narzutowych.

Stubnica znajduje się w obszarze specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska programu Natura 2000.

Około 1 km na południowy wschód od Stubnicy leży wieś Gronówko. Na wschód od jeziora biegnie droga wojewódzka nr 151.

Nazwę Stubnica wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Nethstubben-See.