” | Jezioro Ińsko, niem. Enzig See – jezioro na Pojezierzu Ińskim, położone w gminie Ińsko, w województwie zachodniopomorskim; powierzchnia 596 ha (w tym 3 wyspy o łącznej powierzchni 22,3 ha, największa z nich, będąca rezerwatem przyrody Wyspa Sołtyski, zajmuje około 20 ha, długość 5,4 km, szerokość 2,1 km, maksymalna głębokość 42 m; złożone z kilku rynien jeziornych; linia brzegowa dobrze rozwinięta (28,5 km); brzegi przeważnie wysokie, miejscami urwiste utworzone przez wzgórza morenowe o wysokości względnej do 30 m, północne zalesione; rzeźba dna jest bardzo urozmaicona.
Przez Ińsko przepływa rzeka Ina łącząc je z jeziorem Stubnica; na południowo-wschodnim brzegu leży miasto Ińsko; jezioro wchodzi w skład Ińskiego Parku Krajobrazowego; na północno-wschodnim brzegu Ińska znajduje się rezerwat leśny Kamienna Buczyna. Występuje tu rzadki w Polsce skorupiak będący reliktem epoki lodowcowej Palasea quadrospinosa.
Ińsko ma 2 duże zatoki posiadające własne nazwy: Zatoka Miałka i Ścienne.
Jezioro znajduje się w obszarze specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska programu Natura 2000.
Nazwę Ińsko wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Enzig See.
Jezioro Ińsko jest jednym z najpopularniejszych miejsc do nurkowania w województwie zachodniopomorskim, ze względu na łatwy dostęp, dobrą widoczność pod wodą, bogatą faunę i florę, a także zaplecze techniczne w miejscowych centrach nurkowania (Dive-point i Dive Devil). Dodatkowymi atrakcjami są: zatopiony samochód Trabant, Pontiac, choinka, łabędź z panki, anakonda z tworzywa (GKP Raffer), znaki drogowe, radiostacja wojskowa, garaż blaszany oraz biurko z pełnym sprzętem komputerowym. Od strony kąpieliska miejskiego wielkie głazy. |
