Garb Tarnogórski

Garb Tarnogórski - mezoregion stanowiący północną część Wyżyny Śląskiej. Od północy graniczy z Równiną Opolską i Wyżyną Woźnicko-Wieluńską, od południa z Wyżyną Katowicką i Pagórami Jaworznickimi, od wschodu z Wyżyną Krakowsko-Częstochowską a od zachodu z Chełmem i Kotliną Raciborską.

Jego powierzchnia wynosi ok. 1010 km2.

Zbudowany jest z wapieni i dolomitów środkowego triasu, miejscami przykrytych osadami czwartorzędowymi - glinami zwałowymi i piaskami. Na obszarze Garbu znajduje się Pustynia Błędowska - największe w Europie pole luźnych piasków, które były eksploatowane jako piaski podsadzkowe na potrzeby górnośląskich kopalń. Obecnie postępuje jej zarastanie w wyniku prowadzonych zalesień sosnowych. Do niedawna wydobywano tu rudy cynku i ołowiu: Tarnowskie Góry, Strzemieszyce, Sławków, Bolesław, Bukowno. W pobliżu Garbu Tarnogórskiego, granicząc z nim od strony wschodniej, znajduje się Wyżyna Olkuska, również miejsce wydobycia cynku i ołowiu. Tu też znajdowały się huty oraz zakłady papiernicze w Kluczach.