Brama Wazów na Wawelu

Brama Wazów – najstarsza z trzech bram wjazdowych, prowadzących na wzgórze wawelskie. Mieści się między budynkami kapitularza, a Domem Katedralnym. Stanowi fragment fortyfikacji Wawelu. Niegdyś przed obiektem wznosiły się basteje oraz wieże obronne, które w XIX wieku zostały usunięte.

Brama Wazów – najstarsza z trzech bram wjazdowych, prowadzących na wzgórze wawelskie. Mieści się między budynkami kapitularza, a Domem Katedralnym. Stanowi fragment fortyfikacji Wawelu. Niegdyś przed obiektem wznosiły się basteje oraz wieże obronne, które w XIX wieku zostały usunięte.

Historia

Wybudowana została w 1591 r. sumptem Zygmunta III Wazy w miejscu gotyckiej budowli bramnej. Była jedyna bramą, prowadzącą na wzgórze. Zmieniło się to w połowie XIX wieku, kiedy dobudowano kolejne. W latach 1820 – 1827 obiekt gruntownie odnowiono. Wówczas upamiętniono to tablicą.

Architektura

Trójkondygnacyjna brama od strony północnej ozdobiona jest boniowaniem. Nad przejściem bramy widnieje wyżej wspomniana tablica z napisem: SENATUS POPULUSQUE CRACOVIENSIS RESTITUIT MDCCCXXVII, co oznacza: Senat i Lud Krakowa odnowił 1827. Wyżej znajduje się zadaszony balkon. Od strony południowej budynek zwieńczony jest attyką, zaś portal herbami Polski i Wazów. W ściany sieni bramy wmurowane są trzy zniszczone płyty nagrobne (m.in. bpa Pawła Dębskiego) oraz tarcze herbowe (Orzeł Polski i Odrowąż) z końca XV wieku, które zdobiły szczyt budynku skarbca katedralnego do 1895 r.