Śluza VI Bronikowskiego

Śluza VI „Bronikowskiego” – śluza na Kanale Bydgoskim.

Stanowi jedną z budowli hydrotechnicznych starego odcinka Kanału Bydgoskiego, wyłączonego z eksploatacji w 1915 r.

Jest to dawna siódma śluza międzynarodowej drogi wodnej Wisła-Odra oraz szósta śluza na Kanale Bydgoskim (1774-1915).

Zarządcą obiektu jest Zarząd Miasta Bydgoszczy.

Śluza VI „Bronikowskiego” – śluza na Kanale Bydgoskim.

Stanowi jedną z budowli hydrotechnicznych starego odcinka Kanału Bydgoskiego, wyłączonego z eksploatacji w 1915 r.

Jest to dawna siódma śluza międzynarodowej drogi wodnej Wisła-Odra oraz szósta śluza na Kanale Bydgoskim (1774-1915).

Zarządcą obiektu jest Zarząd Miasta Bydgoszczy.

Lokalizacja

Śluza znajduje się w Bydgoszczy, przy ul. Bronikowskiego, w parku nad starym Kanałem Bydgoskim w Bydgoszczy.

Historia

Śluzę wybudowano w latach 1773-1774. Obecna forma budowli pochodzi z lat 1803-1810, kiedy dokonano pierwszej przebudowy drogi wodnej Wisła-Odra. Eksploatowana była z przeznaczeniem dla barek o ładowności do 200 ton do roku 1915, kiedy oddano nowy odcinek kanału z nowo wybudowanymi śluzami Okole i Czyżkówko. Do końca lat 40. XX w. wykorzystywana była awaryjnie. Ostateczne wyłączenie z eksploatacji nastąpiło pod koniec lat 60. XX w. W 1993 r. śluzę odrestaurowano, a w 2005 wpisano wraz z całym zespołem Kanału Bydgoskiego do rejestru zabytków.

Charakterystyka

Jest to śluza komorowa o konstrukcji ceglanej posadowiona na ruszcie palowym. Posiada zamknięcia w postaci drewnianych wrót wspornych dwuskrzydłowych. Zasuwy umożliwiające regulację przepływu wody i napełnianie komory posiadają napęd ręczny.