Brama Klasztorna

Brama Klasztorna także Brama Świętego Ducha lub Brama Panieńska – jedna z trzech bram średniowiecznego Torunia, jakie przetrwały do dnia dzisiejszego.

Brama Klasztorna także Brama Świętego Ducha lub Brama Panieńska – jedna z trzech bram średniowiecznego Torunia, jakie przetrwały do dnia dzisiejszego.

Historia

Brama została wzniesiona w stylu flandryjskiego gotyku, charakteryzującym się masywną konstrukcją. Ze względu na swoją przysadzistość Brama Klasztorna przypomina inną, nieistniejącą już, bramę Starego Miasta – Bramę Paulińską. Ukończenie budowy Bramy Mniszek datuje się na 1. połowę XIV wieku. Rozwój techniki wojennej, przede wszystkim upowszechnienie się broni palnej, wymógł nadbudowę bramy, której dokonano około roku 1420.

W ostrołukowej wnęce znajdującej się po zewnętrznej stronie bramy mieściła się opuszczana brona. Kolejną przeszkodą był tak zwany kaszownik, czyli otwór znajdujący się w stropie prześwitu bramy, z którego obrońcy wylewali na ewentualnego napastnika między innymi gorącą kaszę, czy olej. Kolejnym elementem były właściwe wrota, które w razie potrzeby mogły być wsparte od strony miasta dodatkowymi belkami. Belki te unieruchamiano poprzez zablokowanie ich w specjalnie przygotowanych otworach w murze bramy.

W XIX wieku, pozbawiona już właściwie funkcji obronnych, brama została przebudowana i odtąd jej pomieszczenia przeznaczone były na cele mieszkalne.

Nazwa bramy pochodzi od znajdującego się tuż poza murami miejskimi klasztoru sióstr Benedyktynek, przy którym powstał szpital i kościół. Kościół ten nosił wezwanie Świętego Ducha i istniał do XVII wieku. To właśnie od niego swoją zamienną nazwę wzięła zarówno brama, jak i cała ulica Ducha Świętego. Pochodzenie nazwy ulicy wiąże się nieraz mylnie ze współczesnym kościołem o tym samym wezwaniu, znajdującym się na drugim końcu ulicy, który jednak został wzniesiony w 1756 roku jako zbór luterański pw. Świętego Krzyża.