Kotlina Raciborska

Kotlina Raciborska - mezoregion fizycznogeograficzny w południowej Polsce, stanowiący południowo-wschodnią część Niziny Śląskiej, położony po obu stronach górnej Odry, pomiędzy Wyżyną Śląską na wschodzie a Płaskowyżem Głubczyckim na zachodzie i Równiną Niemodlińską na północnym zachodzie. Powierzchnia 1219 km2.

Kotlina Raciborska jest najdalej na południe wysuniętą częścią Niziny Śląskiej, która rozciąga się wzdłuż biegu Odry na terenie powiatu raciborskiego oraz dalej na północ w kierunku Kędzierzyna-Koźla i Krapkowic, osiągając wysokości nieco poniżej 200 m n.p.m. Obszar ten jest bardzo słabo urozmaicony z przewagą rzeźby równinnej o różnicach wysokości z reguły nie przekraczających 3 metrów, a niewielkie urozmaicenia w rzeźbie tworzą zagłębienia w formie meandrycznych starorzeczy, często wypełnionych wodą lub podmokłych. Charakterystycznymi formami geomorfologicznymi w dolinie Odry są dwie tarasy akumulacyjne:

• zalewowy, który sięga 0,5 - 2,0 metrów nad poziomem rzeki,
• nadzalewowy, który sięga 4 - 7 metrów nad poziomem rzeki.

Dno kotliny budują osady holoceńskie i są to utwory gliniaste i pyłowe, rzadziej ilaste i piaszczyste o zróżnicowanej miąższości, natomiast pod nimi zalegają osady okruchowe w postaci piasków i żwirów. Prawobrzeżna (wschodnia) część regionu jest pokryta lasem, lewobrzeżna (zachodnia) stanowi krainę rolniczą.

Nad Odrą rozwinęły się duże ośrodki przemysłowe: Kędzierzyn-Koźle na północy i Racibórz na południu. Północno-wschodnią część Kotliny Raciborskiej przecina Kanał Gliwicki. Ponad połowa powierzchni gminy Racibórz leży w obrębie Kotliny Raciborskiej.