Ulica Gęsta

Ulica Gęsta w Warszawie – jedna z ulic Powiśla, biegnąca od ul. Dobrej ku zabudowaniom wizytek na skarpie.

Ulica Gęsta w Warszawie – jedna z ulic Powiśla, biegnąca od ul. Dobrej ku zabudowaniom wizytek na skarpie.

Historia

Ulica Gęsta została wytyczona na swym środkowym odcinku około roku 1750 wzdłuż koryta skanalizowanego wcześniej strumienia; obecną nazwę nadano jej w roku 1770. Pierwszą zabudowę stanowiło pięć drewnianych domów, po części zachowaną aż do roku 1944. W początkach lat dwudziestych XIX wieku Gęstą przeprowadzono na odcinku od ul. Dobrej do Browarnej; w tym czasie ulica posiadała wyłącznie drewnianą zabudowę składającą się z kilku domów, dworków, składy skór oraz młyn znajdujący się u podnóża skarpy. Około roku 1822 pod nr. 8/12 wybudowano niewielką kamieniczkę, należącą do niejakiego Gaduszewskiego; aż do połowy XIX była ona jedynym budynkiem murowanym przy ulicy. Pod nr. 16 istniał "interes białoskórniczy" – garbarnia rodziny Bauerfiendów; około roku 1870 na tej samej posesji wznieśli oni dwie niemal całkowicie pozbawione wystroju kamienice. Nie była to jedyna garbarnia przy Gęstej: kolejna, należąca do rodziny Langów, znajdowała się pod nr. 18; następna pod nr. 3. Osobliwością ulicy Gęstej był zupełny brak zabudowy nieparzystej strony ulicy; długo nie posiadała ona kanalizacji, oraz nawierzchnię z polnego kamienia. Około roku 1936 pomiędzy ulicami Gęstą, ks. Jana Siemca (dziś Wiślana) i Dobrą powstał zespół budynków należących do sióstr urszulanek, przyporządkowany numeracji ulicy Dobrej. Autorem projektu zespołu zabudowań był Wacław Weker. W roku 1944 spłonęła cała zabudowa ulicy; jej ostatnie relikty dotrwały na skarpie do lat pięćdziesiątych XX wieku. W okresie powojennym zrezygnowano z zabudowywania stoku skarpy, uwidaczniając dawny wąwóz strumienia; parzystą pierzeję Gęstej w całości wypełnił park.