Ulica Działdowska

Ulica Działdowska w Warszawie - jedna z ulica warszawskiego Młynowa, biegnąca od ul. Wolskiej do ul. Górczewskiej.

Ulica Działdowska w Warszawie - jedna z ulica warszawskiego Młynowa, biegnąca od ul. Wolskiej do ul. Górczewskiej.

Historia

Ulica Działdowska została wytyczona w latach 1927-28 wraz z budową gmachu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zachowanego do dziś pod nr. 1, od 1946 siedziba szpitala pediatrycznego, obecnie pod nazwą Samodzielnego Publicznego Dziecięcego Szpitala Klinicznego. Ów budynek, usytuowany u zbiegu z ul. Wolską otrzymał bardzo ciekawą dekorację rzeźbiarską, oraz nowoczesne wyposażenie - między innymi kryty basen dla pracowników.

Pozostałą zabudowę ulicy, składająca się w większości z przeciętnych, trzypiętrowych kamienic, wzniesiono w okresie 1935-39; działania wojenne nie przyniosły zniszczeń w obrębie ulicy - jest ona zachowanym zespołem skromnej zabudowy z lat trzydziestych XX wieku.

Interesujące są fakty związane z domem przy ul. Działdowskiej 6. Mieszkała w nim rodzina Franciszka Beniamina Kowalskiego (1869-1941), znanego lekarza społecznika na warszawskiej Woli. Córki - Irena Tomalak oraz Julia Halina Piwońska zd. Kowalskie, w okresie międzywojennym zawodowe wojskowe, w czasie II wojny światowej zajmowały wysokie funkcje w kierownictwie struktur wojskowych niepodległego państwa polskiego. Na początku okupacji mieszkał tu ówczesny ppłk Leopold Okulicki, w obronie Warszawy w 1939 dowódca zgrupowania na Woli, ostatni komendant AK. Od 1941 budynek był miejscową siedzibą Luftwaffe. Miejsce masowych egzekucji w dniach 3-8 sierpnia 1944. Po wojnie mieścił się w nim m.in. Komitet Dzielnicowy PZPR Warszawa-Wola (do 1952), Dzielnicowy Dom Kultury Nauczyciela Warszawa-Wola (do lipca 2004), obecnie Dom Kultury "Działdowska".