Ulica Dyrekcyjna

Przewodnik
Mapa
Atrakcje

Ulica Dyrekcyjna w Katowicach (do 1922 Direktionstraße, po wojnie Ignacego Daszyńskiego, 1980−1990 Wojciecha Korfantego) − jeden z najbardziej znanych deptaków w katowickiej dzielnicy Śródmieście (obok ul. Staromiejskiej i ul. Stawowej). Nazwa ulicy pochodzi od Dyrekcji Okręgu Kolei Królewskich, która miała tu swoją siedzibę od 1895.

Czytaj dalej

”

Przebieg

Rozpoczyna swój bieg obok Hotelu Monopol i starego dworca kolejowego − skrzyżowanie z ul. Dworcową. Następnie krzyżuje się z ul. Staromiejską (również deptak), kończy bieg przy skrzyżowaniu z ulicą Warszawską, niedaleko Teatru Śląskiego.

Historia

Ulica do 1922 i w latach 1939−1945 nosiła nazwę Direktionstraße, w dwudziestoleciu międzywojennym Dyrekcyjna, od 11 października 1946 Ignacego Daszyńskiego, od 1980 Wojciecha Korfantego. Uchwałą Rady Miasta Katowice z 8 października 1990 przywrócono nazwę Dyrekcyjna. W1935 pod numerem 2 istniała drukarnia "Barbara" Haliny Czaplickiej (zlikwidowano ją w 1942). W latach międzywojennych pod numerem 1 mieściły się Wydziały Cywilne Sądu Okręgowego, pod numerem 4 − Szwajcer i Ska, oferująca wyroby czekoladowe, pod numerem 3 − biuro sprzedaży Fabryki Chemicznej Erich A. Kollontay, pod numerem 7 − sklep Wedla.

W sierpniu 1931 w "Miesięczniku Literackim" ukazał się reportaż pod tytułem Z Górnego Śląska, w którego fragmencie została opisana ulica Dyrekcyjna:

We wrześniu 1931 miesięcznik został przez władze zamknięty.

Zabytki i instytucje

Przy ulicy Dyrekcyjnej znajdują się następujące historyczne obiekty:

Kamienica mieszkalna (ul. Dyrekcyjna 1).
Zabytkowa kamienica (nr rej.: 1526/93 z 30 kwietnia 1993) kompleksu Hotelu Monopol, wzniesiona około 1900 (ul. Dyrekcyjna 2). W latach międzywojennych w budynku swoją siedzibę miała kolektura W. Kaftal i Ska.
Kamienica mieszkalno-handlowa (ul. Dyrekcyjna 3); wzniesiona w 1905 według projektu powstałego w firmie budowlanej Ignatza Grünfelda, w stylu secesyjnym. Wybudowano ją na planie litery "U", zintegrowana została z tylną oficyną (razem tworzą czworobok zabudowy). Zwartą bryłę nakryto dachem dwuspadowym oraz zwieńczono szczytem ozdobnym usytuowanym na osi. Osie skrajne na ostatniej kondygnacji cofnięto w stosunku do lica budowli. W latach międzywojennych w budynku swoją siedzibę miała restauracja Urbach (później pod nazwą Rachela).
Kamienica mieszkalna (ul. Dyrekcyjna 4).
Narożna kamienica mieszkalna (ul. Dyrekcyjna 6, ul. Stromiejska 9).
Zabytkowa kamienica (ul. Dyrekcyjna 9), wzniesiona według projektu Ignatza Grünfelda. Przed 1913 w budynku istniał Kattowitzer Bank verein Gesellschaft, od 1925 do 1926 − bank francusko-polski (Banque Franco-Polonaise) i Bank Udziałowy oraz konsulat Francji.
Zabytkowa kamienica mieszkalna (ul. Dyrekcyjna 10, nr rej.: A/1566/94 z 30 grudnia 1994), wzniesiona w 1906 prawdopodobnie według projektu budowniczego Ignatza Grünfelda, w stylu modernizmu z elementami secesji; została nadbudowana w latach 1935−1939 (jej właścicielem był kupiec Leopold Altmann). Wybudowano ją w stylu modernizmu z elementami secesji na nieregularnym planie zbliżonym do prostokąta. Bryła jest prosta urozmaicona narożnym wykuszem. Parter elewacji frontowej przebudowano i oblicowano piaskowcem. W latach międzywojennych w budynku swoją siedzibę posiadało towarzystwo "Katowicki Handel Żelaza" i sklep z konfekcją męską Friemla.
Budynek Hotelu Monopol przy ul. Dworcowej 5, na rogu z ul. Dyrekcyjną (na jego miejscu istniał pierwszy budynek przy tej ulicy − willa Abrahama Ariana).
Budynek dawnej administracji kolei (ul. Dworcowa 3, róg z ul. Dyrekcyjną), wzniesiony w latach siedemdziesiątych XIX wieku w stylu późnego klasycyzmu, przebudowany w 1894.