Ulica Belgijska

Ulica Belgijska – jedna z ulic Warszawy w dzielnicy Mokotów, biegnąca od Parku "Morskie Oko" do ul. Puławskiej.

Nazwa pochodzi od Belgijskiego Towarzystwa Akcyjnego Ruskiej Manufaktury, do którego należała fabryka filcu i kapeluszy znajdująca się przy tej ulicy.

Ulica Belgijska – jedna z ulic Warszawy w dzielnicy Mokotów, biegnąca od Parku "Morskie Oko" do ul. Puławskiej.

Nazwa pochodzi od Belgijskiego Towarzystwa Akcyjnego Ruskiej Manufaktury, do którego należała fabryka filcu i kapeluszy znajdująca się przy tej ulicy.

Historia

Ulica Belgijska została wytyczona w roku 1895 podczas parcelacji terenów należących niegdyś do Izabeli Lubomirskiej, posiadaczki zlokalizowanego przy ul. Puławskiej pałacyku Mon Coteau, zwanego od nazwiska późniejszego właściciela Pałacem Szustra.

Z racji ograniczeń budowlanych nakładanych w okolicach fortyfikacji długo posiadała drewnianą zabudowę; ruch budowlany w okolicy spowodowała dopiero liberalizacja przepisów w latach 1909-11.

Od roku 1895 pod numerem 7 działała fabryka Mokotowska Fabryka Chemiczno-Farmaceutyczna Adolf Gąsecki i synowie, znana z wyrobu popularnego środka przeciwbólowego zwanego kogutkiem. W latach 1936-37 zabudowania fabryczne zostały rozbudowane o należącą do firmy kamienicę, którą zaprojektował architekt Teodor Bursche. Zakład funkcjonował do II wojny światowej. W 1944 zabudowania fabryki zostały spalone, a po wojnie większość budynków rozebrano.

Do roku 1915 przy Belgijskiej wzniesiono pierwsze kamienice. W 1916 znalazła się w granicach Warszawy.

Do okresu powojennego ulica była brukowana kamieniem polnym, najciekawszym obiektem w jej otoczeniu pozostała klasycystyczna Kaplica Grobowa Szustrów, położona u podnóża skarpy w parku Morskie Oko. Wzniesiona w roku 1899 według projektu Wincentego Raczkiewicza, skrywa katakumby, mieszczące do roku 1945 szczątki członków rodziny Szustrów. Zdewastowany pod koniec II wojny obiekt w ostatnich czasach przeszedł gruntowną renowację, i pozostaje jednym z cenniejszych zabytków Mokotowa.