Ulica Bagatela

Ulica Bagatela w Warszawie – ulica warszawskiego Śródmieścia, biegnąca od Alej Ujazdowskich do Placu Unii Lubelskiej.

Ulica Bagatela w Warszawie – ulica warszawskiego Śródmieścia, biegnąca od Alej Ujazdowskich do Placu Unii Lubelskiej.

Historia

Ulica Bagatela powstała na przełomie XVIII/XIX wieku jako droga od traktu mokotowskiego do wąwozu przy Belwederze. Ok. 1774 Marcello Bacciarelli zbudował tutaj swoją rezydencję z pawilonem ogrodowym. W 1818 odkupił ją Szymon Chovot i założył tu rezydencję ogródkową "Bagatela", która w 1870 dała nazwę całej ulicy.

W latach 1884-90 zachodnia część ulicy została przekształcona w ogród zoologiczny, później park, rozparcelowany po 1901.

Po 1910 przy ulicy w rejonie Pl. Unii Lubelskiej pobudowano zachowane do dziś wysokie, wielkomiejskie kamienice. Za najciekawszą z nich uznać należy wystawioną w 1912 pod numerem 14, dla Adama Bromke, według projektu budowniczego A. Daniszewskiego.

Kamienica ta otrzymała trzy elewacje: od Bagateli, Placu Unii Lubelskiej i alei Jana Christiana Szucha. Jej elewację ozdobiły detale utrzymane w duchu neobaroku, dodatkowo fasadę urozmaicił środkowy wykusz z balkonami po bokach, zwieńczony szczytem, oraz dwa narożne wykusze przechodzące w wieżyczki nakryte cebulastymi hełmami.

22 stycznia 1921 w kamienicy pod nr 10 urodził się Krzysztof Kamil Baczyński, co upamiętnia tablica wmurowana w styczniu 1981.

W latach okupacji spłonęła willa Marcello Bacciarellego, której wypalone mury rozebrano około 1950.

W 1938 przy ul. Bagatela 3 władze szwedzkie wybudowały poselstwo.