Szpital miejski przy Leczniczej

0

Szpital miejski przy ulicy Leczniczej w Raciborzu – wzniesiony w 1802 r., w latach 1807–1897 w budynku mieścił się szpital miejski.

Czytaj dalej

Szpital miejski przy ulicy Leczniczej w Raciborzu – wzniesiony w 1802 r., w latach 1807–1897 w budynku mieścił się szpital miejski.

Historia

Latem 1802 r. wzniesiono miejski instytut leczniczy, który wyposażono w 18 łóżek. Budowla powstała przy ul. Różanej, nieopodal murów miejskich, gdzie znajdowały się nieużytki o powierzchni 14 arów. Teren ten początkowo należał do raciborskich rzeźników Tlachów, a w 1803 r. przeszedł w ręce Joanny Galli, żony kupca pochodzącego z rodu Bordollo. Miejski instytut leczniczy (niem. Städtisches Krankeninstitut) został wybudowany za 2 000 talarów, a sfinansowały go darowizny mieszkanek Raciborza, w tym m.in. Franciszki Köhler i Klary Poinsot. Ponadto Józefa Franciszka Köhler od 1798 r. przeznaczała sumę 100 talarów na rzecz mającego powstać szpitala. Joanna Galla dopiero 3 kwietnia 1827 r. podarowała miastu działkę, na której stały szpitalne zabudowania. W 1829 r. radca rządowy i sanitarny, dr Jan Werner, ufundował wieżyczkę znajdującą się do dziś na budynku. W 1854 r. miasto odkupiło sąsiednią działkę, której właścicielką była Maria Nietzik. Działka z małym domem o powierzchni około 4 arów kosztowała miasto 1 450 talarów. W 1855 r. budynek został rozbudowany. W 1877 r. dobudowano oficynę, którą nazwano szpitalem miejskim. Mimo to zabudowania nie zaspokajały w pełni potrzeb mieszkańców i nie odpowiadały wymogom jakie narzucały ówczesne metody leczenia. W związku z tym magistrat miejski 1 września 1895 r. rozpoczął budowę nowego szpitala. W 1897 r. nowy szpital miejski zaczął funkcjonować, a stary zakończył swoją działalność 1 października tego roku. Budynek natomiast został przeznaczony na przytułek dla nieuleczalnie chorych. Znajdowała się tam wówczas Dyrekcja Inwestycji Miejskich, a obecnie mieści się Raciborskie Przedsiębiorstwo Inwestycyjne.

Architektura

Budynek ma dwie kondygnacje. Nie posiada żadnych cech stylowych. Na parterze znajdowała się kuchnia, tzw. izba cierpień (niem. Leidenkammer), 3 większe i jedna mniejsza izba. Na piętrze jedna z izb była przeznaczona dla mężczyzn, druga dla kobiet, a w kolejnych dwóch mieszkał gospodarz. Na piętrze było miejsce dla 12 chorych, a na parterze dla 6. Budynek nakryty jest dwuspadowym dachem, a na jego kalenicy znajduje się ośmioboczna wieżyczka z latarnią, którą wieńczy baniasty hełm.

We wnętrzu budynku, przy schodach prowadzących na piętro, znajduje się wmurowana w 1805 r. tablica z niemiecką sentencją:


Szpital miejski przy Leczniczej - to miejsce nie posiada jeszcze przewodnika. Jeśli znasz to miejsce, to tutaj możesz napisać przewodnik.