Przytulisko dla bezdomnych w Poznaniu

Przytulisko dla bezdomnych – pierwszy w Polsce nowoczesny budynek schroniska dla bezdomnych, zlokalizowany w Poznaniu przy ul. św. Wincentego 2 na Zawadach.

Obiekt powstał w latach 1928-1930 według projektu Władysława Czarneckiego, który wzorował się na podobnym założeniu zrealizowanym w 1928 w Berlinie. Modernistyczna forma budynku wzbudzała spore kontrowersje władz miejskich, gdyż nie była wcześniej stosowana w inwestycjach komunalnych. Gmach jest symetryczny, co nie jest regułą w modernizmie.

Obiekt zaprojektowano ściśle według potrzeb funkcjonalnych. Posiadał osobne dla kobiet i mężczyzn tzw. brudne wejścia z łaźniami na poziomie sutereny. Oprócz tego funkcjonowały wejścia czyste. W poszczególnych pomieszczeniach zlokalizowano zmywalnie i wentylowane izby pobytowe z pryczami ogrzewanymi od spodu. Budynek został zaprojektowany do pomieszczenia 100 mężczyzn i 100 kobiet.

Podczas II wojny światowej Niemcy urządzili w przytulisku szpital. W czasach PRL teoretycznie wyeliminowano problem bezdomności, w związku z czym budynek przytuliska przejął Szpital Miejski i urządzono tutaj oddział chorób zakaźnych (obecnie przeniesiony do szpitala przy ul. Szwajcarskiej).

Przytulisko dla bezdomnych – pierwszy w Polsce nowoczesny budynek schroniska dla bezdomnych, zlokalizowany w Poznaniu przy ul. św. Wincentego 2 na Zawadach.

Obiekt powstał w latach 1928-1930 według projektu Władysława Czarneckiego, który wzorował się na podobnym założeniu zrealizowanym w 1928 w Berlinie. Modernistyczna forma budynku wzbudzała spore kontrowersje władz miejskich, gdyż nie była wcześniej stosowana w inwestycjach komunalnych. Gmach jest symetryczny, co nie jest regułą w modernizmie.

Obiekt zaprojektowano ściśle według potrzeb funkcjonalnych. Posiadał osobne dla kobiet i mężczyzn tzw. brudne wejścia z łaźniami na poziomie sutereny. Oprócz tego funkcjonowały wejścia czyste. W poszczególnych pomieszczeniach zlokalizowano zmywalnie i wentylowane izby pobytowe z pryczami ogrzewanymi od spodu. Budynek został zaprojektowany do pomieszczenia 100 mężczyzn i 100 kobiet.

Podczas II wojny światowej Niemcy urządzili w przytulisku szpital. W czasach PRL teoretycznie wyeliminowano problem bezdomności, w związku z czym budynek przytuliska przejął Szpital Miejski i urządzono tutaj oddział chorób zakaźnych (obecnie przeniesiony do szpitala przy ul. Szwajcarskiej).