Park Miejski

Park Miejski w Kaliszu – park miejski w Kaliszu, w Śródmieściu, na pograniczu Tyńca, Rajskowa i Rypinka, nad Prosną, Swędrnią, Kanałem Bernardyńskim, Kanałem Rypinkowskim i Przekopem, założony w 1798, wielokrotnie powiększany i przekształcany; w XIX wieku uważany za najpiękniejszy polski ogród publiczny; w najstarszej części utrzymany w stylu ogrodu angielskiego; najstarszy park miejski w Polsce, wpisany do rejestru zabytków w 1964.

W skład zespołu parkowego o powierzchni 24,28 ha wchodzi Stary Park (1798), Wielki Park (1842), dawny Ogród Pomologiczny (1885), Nowy Park (1900), Park im. Ignacego Jana Paderewskiego (1912), Park Sportowy (1926), wschodnia część Plant (1942).

Park Miejski w Kaliszu – park miejski w Kaliszu, w Śródmieściu, na pograniczu Tyńca, Rajskowa i Rypinka, nad Prosną, Swędrnią, Kanałem Bernardyńskim, Kanałem Rypinkowskim i Przekopem, założony w 1798, wielokrotnie powiększany i przekształcany; w XIX wieku uważany za najpiękniejszy polski ogród publiczny; w najstarszej części utrzymany w stylu ogrodu angielskiego; najstarszy park miejski w Polsce, wpisany do rejestru zabytków w 1964.

W skład zespołu parkowego o powierzchni 24,28 ha wchodzi Stary Park (1798), Wielki Park (1842), dawny Ogród Pomologiczny (1885), Nowy Park (1900), Park im. Ignacego Jana Paderewskiego (1912), Park Sportowy (1926), wschodnia część Plant (1942).

Historia

Park jest jednym z najstarszych parków miejskich w Polsce. Powstał na miejscu pojezuickiego ogrodu warzywnego staraniem ówczesnego prezydenta Kalisza Jana Karola Horninga. Rozwijający się teren rekreacyjny zajął później teren placu należącego wcześniej do zlikwidowanej szkoły kadetów. Współczesny kształt leżącego w ramionach Prosny parku powstał po huraganie i powodzi roku 1881 i jest owocem planów zagospodarowania przestrzennego, którego autorami byli profesor SGGW Edmund Jankowski i planista terenów zielonych Franciszek Szanior.