Pałac Ministra Skarbu

Pałac Ministra Skarbu zwany także Pałacem Ministrów Skarbu − pałac znajdujący się w Warszawie przy placu Bankowym 3/5.

Pałac Ministra Skarbu zwany także Pałacem Ministrów Skarbu − pałac znajdujący się w Warszawie przy placu Bankowym 3/5.

Historia

Pałac powstał w latach 1825−1830 według projektu Antonia Corazziego w wyniku przebudowy barokowowego pałacu należącego od 1788 do rodziny Ogińskich. Budynek wzniesiony w w stylu włoskiego renesansu z przeznaczeniem na rezydencję ministra skarbu Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Gmach powstał pomiędzy budynkiem Giełdy i Banku a Pałacem Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu.

Pałac jest 3-kondygnacyjny, 11-osiowy. W konstrukcji budynku zwracają uwagę wielkie tarasy, rzadko spotykane w architekturze Warszawy.

W latach 1919−1921 dokonano renowacji pałacu pod kierunkiem Mariana Lalewicza dla Ministerstwa Skarbu.

We wrześniu 1939 budynek został zbombardowany i spalony. Został odbudowany w latach 1950−1954 pod kierunkiem Piotra Biegańskiego i wraz z sąsiednim Pałacem Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu został przeznaczony na siedzibę Prezydium Stołecznej Rady Narodowej.

W 1951 przed pałacem odsłonięto pomnik Feliksa Dzierżyńskiego zaprojektowany przez Zbigniewa Dunajewskiego. Monument został rozebrany w 1989, a w 2001 w pobliżu miejsca, w którym stał, odsłonięto pomnik Juliusza Słowackiego.

Obecnie w gmachu mieszczą się biura Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie, jest on m.in. siedzibą wojewody mazowieckiego.

Tablice pamiątkowe

Tablice umieszczone na budynku pomiędzy arkadami parteru upamiętniają:

• przywódców Klubu Jakobinów (odsłonięta w 1952)
• Antonia Corazziego (w 1977, w stuletnią rocznicę śmierci architekta)
• Eugeniusza Kwiatkowskiego (2000)
• Piotra Michałowskiego (2011)