Pałac Kossakowskich − pałac w Śródmieściu Warszawy przy ul. Nowy Świat 19.
W 1780 kupiec Izaak Ollier zakupił od Augusta Sułkowskiego posesję w tym miejscu. Wystawił na niej pałac w stylu klasycystycznym, najprawdopodobniej według projektu Efraima Schrögera. Jego budowę ukończono w 1784.
W 1848 gmach zakupił Władysław Pusłowski i zlecił jego przebudowę architektowi Henrykowi Marconiemu. Marconi dodał jedno piętro, trzy oficyny, balkony, attykę balustradową. Fasadę przyozdobił korynckimi pilastrami. W 1851 ustawiono rzeźby przedstawiające muzy: Klio, Uranię, Erato i Talię, wykonane przez Pawła Malińskiego.
W 1853 pałac stał się własnością hrabiny Aleksandry z Lavalów Kossakowskiej. Jej mąż Stanisław Szczęsny Kossakowski zgromadził w budynku zbiory malarstwa, broni; stworzył również okazałą bibliotekę. W 1858 przerobiono wnętrza pałacu według projektu Franciszka Marii Lanci. Utworzył on salę balową i galerię malarstwa.
W 1865 posesję odziedziczył syn Kossakowskich - Stanisław Kazimierz. Od 1874 organizował w pałacu piątkowe wieczory literackie. W belwederze pałacu znajdowała się pracownia Władysława Podkowińskiego, w której w 1894 powstał jego obraz Szał uniesień. Właściciel zmarł w 1905. Spadkobierców dziedziczących Pałac było ośmioro. Byli to (według księgi hipotecznej w roku 1910) Józef Kossakowski, Michał Stanisław Kossakowski, Jan Eustachy Kossakowski, Maria z Kossakowskich Chrapowicka, Aleksandra z Kossakowskich Łempicka, Zofia z Kossakowskich Meysztowiczowa, Gabriela z Kossakowskich Górska i Jadwiga Kossakowska. W następnych latach pałac przestał być rezydencją rodową i wkrótce stał się kamienicą czynszową; od tego czasu był zaniedbywany. W 1930 został kupiony przez Warszawskie Towarzystwo Ubezpieczeń.
Pałac został poważnie uszkodzony podczas kampanii wrześniowej. Ucierpiał podczas powstania warszawskiego w 1944.
Gmach został odbudowany przez Mieczysława Kuzmę w latach 1946−1949, odbudowa była finansowana przez towarzystwo "ASEA". Od 1968 należał do Skarbu Państwa. W 1972 odtworzono figury muz. | 
