Kościół św. Piotra i Pawła

Kościół św. Piotra i Pawła – kościół w Gdańsku, przy ulicy Żabi Kruk. Jest on historyczną farą Starego Przedmieścia. Należy do grupy największych kościołów gotyckich w Gdańsku. W latach 1622-1945 był głównym kościołem gdańskich ewangelików reformowanych. Odbywały się tutaj nabożeństwa po polsku, angielsku, francusku i niemiecku. Od 1945 służy rzymskim i ormiańskim katolikom.

Kościół św. Piotra i Pawła – kościół w Gdańsku, przy ulicy Żabi Kruk. Jest on historyczną farą Starego Przedmieścia. Należy do grupy największych kościołów gotyckich w Gdańsku. W latach 1622-1945 był głównym kościołem gdańskich ewangelików reformowanych. Odbywały się tutaj nabożeństwa po polsku, angielsku, francusku i niemiecku. Od 1945 służy rzymskim i ormiańskim katolikom.

Historia

• 1397 Budowa kościoła św. Piotra jako filii Kościoła Mariackiego w Gdańsku.
• 1424 Całkowity pożar kościoła, list odpustowy na rzecz jego odbudowy.
• 1436 Przy kościele powstaje szkoła, która istnieje tu do 1904 r.
• 1456 Odbudowa świątyni. 28 stycznia dekretem Jana Gruszczyńskiego, biskupa kujawskiego, Gdańsk podzielono na 6 parafii. Jedną z nich jest parafia św. Piotra i Pawła, a kościół zostaje farą.
• 1458 Powstaje kaplica św. Tomasza ufundowana przez włókniarzy.
• 1460 Cieśle okrętowi z Lastadii fundują kaplicę św. Andrzeja.
• 1484 Poświęcenie kaplicy pw. 11000 dziewic.
• 1486-1514 Rozbudowa i podwyższenie murów. Budowa potężnej wieży.
• 1516 Zakończenie budowy sklepień.
• 1521 Pożar wnętrza wieży kościelnej.
• 1557 Odebrany katolikom kościół przejmują luteranie.
• 1579 Zburzenie kaplic Trzech Króli, św. Tomasza, 11000 Dziewic, św. Jerzego, św. Anny i N.M.P.
• 1590 Zdjęcie figury N.M.P. z ołtarza głównego.
• 1622 Obiekt staje się główną świątynią gdańskich kalwinistów.
• 1642 Gerard Benning znakomity ludwisarz gdański wykonuje dla kościoła dzwon "TUBA DEI".
• 1656-1682 Prace konserwacyjne.
• 1734 Podczas oblężenia Gdańska przez wojska rosyjskie do wnętrza kościoła wpada pocisk.
• 1769 Powstają wielkie organy.
• 1807 Podczas oblężenia Gdańska przez Francuzów świątynia zostaje ostrzelana i poważnie uszkodzona.
• 1807-1817 Kościół zamieniono na magazyn siana i słomy.
• 1813 Podczas oblężenia miasta przez wojska rosyjskie i pruskie obiekt ponownie zbombardowano.
• 1817-1821 Ogólny remont dachów. Likwidacja sygnaturki z dachu prezbiterium i dzwonnicy z dachu nawy głównej oraz całego dawnego wyposażenia wnętrza z wyjątkiem organów.
• 1820 Gdański Garnizon Wojskowy przejmuje obiekt jako współużytkownik na okres 25 lat.
• 1890-1900 Najpoważniejsze prace remontowe. Usunięcie tynków zewnętrznych.
• 1945 Podczas szturmu Armii Czerwonej na Gdańsk, kościół został zbombardowany, a później ponownie podpalony. Runęły wówczas konstrukcje dachowe prezbiterium, nawy południowej i częściowo nawy głównej. Oberwaniu uległa większość sklepień. Zburzone zostały trzy filary międzynawowe.
• po 1945 r. zamurowanie otworów wejściowych, adaptacja zakrystii na kaplicę.
• 20.03.1958 władze PRL przekazały kościół Kurii Gdańskiej
• 1976 Początek planowej rekonstrukcji świątyni.
• 1977 Ukończenie odbudowy wieży.
• 1978-1982 Odgruzowanie i rekonstrukcja 3 filarów i łuków.
• 1982-1984 Nowa konstrukcja dachu, pokrycie dachówką.
• 1984 Rekonstrukcja sygnaturki i attyki fasady wschodniej.
• 1985 Rekonstrukcja okien i nowy wystrój kaplicy chrzcielnej.
• 1986 Odbudowa murów wewnętrznych prezbiterium.
• 1987 Nowy wystrój nawy północnej.
• do 1992 przy kościele funkcjonowała kaplica ormiańska (posługę pełnił ks. prałat Kazimierz Filipiak).
• 1999-2009 przy parafii działała też ormiańskokatolicka parafia personalna (ustanowiona dekretem ówczesnego ordynariusza wiernych obrządku ormiańskiego w Polsce, prymasa Józefa Glempa).
• 2006 Boczny ołtarz św. Klemensa Marii Hofbauera (w sierpniu) oraz ołtarz główny (we wrześniu) - uroczyście święci abp Tadeusz Gocłowski.
• 2009 Odsłonięto chaczkar − dar ormiańskiej fundacji Piunik, jako znak przyjaźni Ormian i Polaków.
• 2009 Dekretem ordynariusza wiernych obrządku ormiańskiego w Polsce, arcybiskupa Kazimierza Nycza, przy kościele powołano parafię ormiańskokatolicką. Jej proboszczem został ksiądz prałat Cezary Annusewicz.

Dane

• długość, łącznie z przyporami wieży: 62 m
• szerokość: 26 m
• wysokość wieży: 41 m
• powierzchnia użytkowa: 1392 m²

Wyposażenie wnętrza

Ze względu na pożary, bombardowania, dostosowanie kościoła do celów gospodarczych a także fakt, że kościół przez ponad 300 lat był świątynią kalwińską, ogromna część wyposażenia nie ostała się do czasów współczesnych.

Jedyną oryginalną częścią wnętrza kościoła jest kaplica Uphagenów z 1774 roku z zachowanym epitafium w formie antycznej oraz rokokową drewnianą obudową. Zachowały się średniowieczne kamienne chrzcielnice, rokokowy kominek i nagrobek Piotra Uphagena z 1774 roku. Cenna jest też kolekcja żyrandoli z XVII wieku uratowanych przed zniszczeniem.

W prezbiterium trwa odtwarzanie barokowego ołtarza głównego w którym zamontowanych zostanie 60% autentycznych detali, w tym barokowy obraz Niepokalanego Poczęcia NPM. W nawie północnej stalla renesansowa z XVII wieku. Prowadzone są prace konserwatorskie przy ok. 60 płytach nagrobnych. Wewnątrz kościoła zgromadzono elementy barokowej snycerki. Zaplanowano odtworzenie empory muzycznej w nawie południowej, z wykorzystaniem części autentycznej stolarki. W zakończeniu nawy północnej zachowana gotycka chrzcielnica z XV wieku.

Obraz Matki Bożej Łaskawej

Obraz Matki Bożej Łaskawej znajdował się w kościele ormiańskim w Stanisławowie. Po II wojnie światowej został przewieziony do Gdańska.

Obraz ten, o wymiarach 56 x 70 cm, powstał na przełomie XVII i XVIII wieku jako replika obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, ale na twarzy Maryi nie ma blizn. Pierwsza wzmianka o obrazie pochodzi ze Stanisławowa i odnosi się do roku 1742. Obraz został ukoronowany koronami papieskimi 30 maja 1937 r.