Kościół św. Antoniego Padewskiego
Czytaj dalej
Kościół św. Antoniego z Padwy na Czerniakowie - kościół parafialny Parafii św. Bonifacego na Czerniakowie w Warszawie w dzielnicy Mokotów przy ulicy Czerniakowskiej. Historia kościołaZbudowany z fundacji marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, właściciela dóbr czerniakowskich (od 1683), planowany jako rodzinne mauzoleum. Zaprojektowany przez królewskiego architekta Tylmana z Gameren, według planów i pod którego nadzorem budowę wykonał w latach 1690-1693 Izydor Affaita. Jednocześnie z kościołem wznoszono klasztor - 19 października 1693 wystawiono dokument fundacyjny, a uroczyste wprowadzenie zakonników do klasztoru czerniakowskiego nastąpiło już 15 grudnia. W I połowie XIX wieku kompleks klasztorny powiększono o skrzydło zachodnie, wychodzące na trakt prowadzący w stronę Wilanowa. W 1864 zlikwidowano konwent bernardynów, którzy wrócili tu dopiero w lipcu 1945. Historia kościoła do roku 1861 została opisana przez Jana Warmińskiego (Liedera) w książeczce pt: "Pamiątka z Czerniakowa". Zawiera ona m.in. cenne informacje o XIX-wiecznej restauracji kościoła i niezrealizowanych planach przekształcenia krypt na kaplicę. Kościół i klasztor ucierpiały głównie w 1939 w czasie obrony Warszawy i w 1944 w czasie powstania warszawskiego - pewnym zniszczeniom uległy dekoracje rzeźbiarsko-malarskie, dach i obrazy. W latach 1951-1954 odbyła się konserwacja pod kierunkiem Bohdana Marconiego, a gruntowne prace konserwatorskie w latach 1985-1994. Kościół ten nie został nigdy przebudowany i zachował swój pierwotny, barokowy wystrój wnętrza. Jedynym nieoryginalnymi elementami wyposażenia kościoła są wymienione w XIX wieku organy, oraz drobne elementy wyposażenia liturgicznego (m.in. XX-wieczny ołtarz posoborowy i stacje drogi krzyżowej, oraz empirowe świeczniki ołtarzowe). Wcześniejszy, najprawdopodobniej XVIII-wieczny instrument przeniesiono do bliżej nieokreślonego kościoła poza Warszawą. Na uwagę zasługują także oryginalne XVII-wieczne boazerie ścienne wykonane z drewna dębowego - najstarszy tego typu element wystroju wnętrza zachowany w Warszawie. Architektura kościołaKościół wzniesiono na planie greckiego krzyża sprzężonego z ośmiobocznym prezbiterium, a na przecięciu ramion krzyża zbudowano kopułę na tamburze. Bryła świątyni o ciekawym układzie proporcji zachowała swój pierwotny wygląd, również jego wnętrze nie uległo większym zmianom, zachowując wystrój z końca XVII wieku. Wystrój malarski wnętrza ukazuje życie i dzieła patrona świątyni - św. Antoniego z Padwy: z 69 obrazów 63 przedstawia sceny z życia patrona. W nawie seria 8 wertykalnych malowideł ukazuje głównie sceny uzdrowień dokonanych przez Świętego, a ostatni z fresków chwilę jego śmierci. Na ołtarzu znajduje się wizerunek św. Antoniego, uznany za cudowny. W prezbiterium na freskach można znaleźć historię sprowadzenia obrazu oraz budowy świątyni. W bocznych ołtarzach znajdują się obrazy św. Franciszka i słynny renesansowy, namalowany na szkle tryptyk "Opłakiwanie Chrystusa", będący darem króla Jana III Sobieskiego. Freski w kościele były inspirowane przez fundatora i przypisywane są Francesco Antonio Giorgioliemu lub samemu Tylmanowi z Gameren. Pod ołtarzem głównym znajduje się relikwiarz św. Bonifacego Męczennika, który Lubomirski otrzymał od papieża Innocentego XII w roku 1693 w czasie pielgrzymki do Rzymu. Z relikwiarzem tym związany jest kult tego męczennika, a pielgrzymki tutaj odbywały się aż do kasaty konwentu (1864). Św. Bonifacy stał się patronem miejscowej parafii, a kult świętego nieodłącznie związany jest z tym miejscem (pielgrzymka i odpust 14 maja). Na dziedzińcu przykościelnym znajduje się także klasycystyczna kapliczka portalowa poświęcona św. Bonifacemu z 1839 roku. Ciekawostki
|
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 173 odsłony