Kościół św. Anny

Kościół św. Anny w Wadowicach Górnych - obecny murowany kościół parafialny został zbudowany w 1913 roku według projektu architekta Teodora Talowskiego. Konsekracji w 1925 roku dokonał bp tarnowski Leon Wałęga.

Kościół w Wadowicach Górnych bardzo ucierpiał w czasie działań wojennych II wojny światowej, szczególnie pod koniec. Po wojnie był remontowany i odnawiany, a w 1957 roku odbudowano wieżę. Powtórnie w latach 2003-2006 odbudowywano zewnętrzną ceglaną elewację ze zniszczeń wojennych.

Kościół jest zbudowany w stylu neogotyckim z cegły, z użyciem kamienia i pokryty blachą miedzianą. Jest on jednonawowy, z transeptem i krótkim prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Po bokach prezbiterium są dwie przybudówki zakrystyjne. Od frontu kościół ma wieżę kwadratową, która w górnej części jest węższa, opięta lizenoszkarpami, z ośmioboczną nadstawą zwieńczona iglicą.

Wewnątrz kościół ma sklepienia gwiaździste i krzyżowe z bogatymi detalami architektonicznymi neogotyckimi i romańskimi (maswerki okienne, obramienia wejść i okien, gzymsy konsolowe. Na skrzyżowaniu kalenic dachu znajduje się wieżyczka z sygnaturką, która zwieńczona jest iglicą.

Kościół posiada trzy ołtarze gotyckie. W głównym ołtarzu znajduje się obraz św. Anny, a za tym obrazem jest odsłaniana rzeźbiona scena ukrzyżowania. W dwóch bocznych ołtarzach znajdują się odpowiednio figury św. Franciszka z Asyżu i Matki Bożej. W kościele znajdują się piękne witraże. Witraż od strony południowej przedstawia czterech Ewangelistów, witraż od strony północnej przedstawia czterech wielkich ojców Kościoła Zachodniego, a w prezbiterium witraże przedstawiają sceny z życia Pana Jezusa i Matki Najświętszej. Z dawnego wyposażenia zachowała się chrzcielnica z czarnego marmuru i obraz Matki Bożej Różańcowej.

Kościół św. Anny w Wadowicach Górnych - obecny murowany kościół parafialny został zbudowany w 1913 roku według projektu architekta Teodora Talowskiego. Konsekracji w 1925 roku dokonał bp tarnowski Leon Wałęga.

Kościół w Wadowicach Górnych bardzo ucierpiał w czasie działań wojennych II wojny światowej, szczególnie pod koniec. Po wojnie był remontowany i odnawiany, a w 1957 roku odbudowano wieżę. Powtórnie w latach 2003-2006 odbudowywano zewnętrzną ceglaną elewację ze zniszczeń wojennych.

Kościół jest zbudowany w stylu neogotyckim z cegły, z użyciem kamienia i pokryty blachą miedzianą. Jest on jednonawowy, z transeptem i krótkim prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Po bokach prezbiterium są dwie przybudówki zakrystyjne. Od frontu kościół ma wieżę kwadratową, która w górnej części jest węższa, opięta lizenoszkarpami, z ośmioboczną nadstawą zwieńczona iglicą.

Wewnątrz kościół ma sklepienia gwiaździste i krzyżowe z bogatymi detalami architektonicznymi neogotyckimi i romańskimi (maswerki okienne, obramienia wejść i okien, gzymsy konsolowe. Na skrzyżowaniu kalenic dachu znajduje się wieżyczka z sygnaturką, która zwieńczona jest iglicą.

Kościół posiada trzy ołtarze gotyckie. W głównym ołtarzu znajduje się obraz św. Anny, a za tym obrazem jest odsłaniana rzeźbiona scena ukrzyżowania. W dwóch bocznych ołtarzach znajdują się odpowiednio figury św. Franciszka z Asyżu i Matki Bożej. W kościele znajdują się piękne witraże. Witraż od strony południowej przedstawia czterech Ewangelistów, witraż od strony północnej przedstawia czterech wielkich ojców Kościoła Zachodniego, a w prezbiterium witraże przedstawiają sceny z życia Pana Jezusa i Matki Najświętszej. Z dawnego wyposażenia zachowała się chrzcielnica z czarnego marmuru i obraz Matki Bożej Różańcowej.