Hotel Grand
Czytaj dalej
Hotel Grand – najstarszy, funkcjonujący nieprzerwanie od 124 lat, hotel w Łodzi, zlokalizowany przy ul. Piotrkowskiej 72 (na rogu z ul. R. Traugutta).. Historia hoteluZ obiektów tego typu powstałych w drugiej połowie XIX wieku tylko Grand przetrwał do współczesnych czasów i nadal cieszy się dobrą renomą. Oprócz niewielkich zmian budynek tego obiektu zachował zewnętrzny wygląd, nadany mu po gruntownej przebudowie w 1913. Budynek zaprojektował Hilary Majewski w latach 1872–1887 przy ul. Piotrkowskiej, nr hipoteczny 510-511. Początkowo budynek mieścił fabrykę wyrobów wełnianych i bawełnianych Ludwika Meyera. Po raz pierwszy został przebudowany w 1887 na "dom gościnny" Hotel Grand. Na początku hotel miał oświetlenie gazowe, by w roku 1906 roku zainstalować oświetlenie elektryczne (zasilane z lokalnej dynamomaszyny poruszanej przy pomocy gazu), a w 1907 zostać włączonym do miejskiej sieci energetycznej. W kilku apartamentach były łazienki. Większość pokoi wyposażona była w przenośne umywalki, do których dostarczano wodę wiadrami. Wnętrza były ogrzewane przez piece, które w zależności od standardu pokoju były z kafli porcelanowych, fajansowych lub zwykłych. Z przestrzeni recepcyjnej na piętro prowadziły schody marmurowe, na korytarzach były posadzki, w pokojach parkiety i podłogi z desek. Drzwi wejściowe od ul. Piotrkowskiej były dwuskrzydłowe z gzymsami i ozdobami. W środkowej części wewnętrznego dziedzińca hotelu był wspaniale urządzony ogród. Drugiej przebudowy dokonano w latach 1912–1913 według projektu Majewskiego i Dawida Landego. Hotel dysponował 150 pokojami, bogato wyposażonymi, odpowiednio rozplanowanymi, w tym 50 było urządzonych luksusowo. Każdy pokój wyposażono w instalację sanitarną z dopływem zimnej i ciepłej wody. Hotel dysponował siecią telefoniczną. Część pokoi o wyższym standardzie została wyposażona w łazienki, a dla reszty na każdym piętrze przygotowano ogólnodostępne węzły sanitarne. W pokojach hotelowych były urządzenia sygnalizacyjne do wzywania służby hotelowej, które za pośrednictwem kolorowych lampek informowały o numerze pokoju oczekującego obsługi. Na piętrach zostały zaaranżowane pokoje kelnerskie z szafami do elektrycznego podgrzewania posiłków, połączone z kuchnią windami kelnerskimi i łącznością telefoniczną. Drzwi wejściowe wymieniono na charakterystyczne obrotowe. Do dyspozycji gości były dwie windy. Kuchnia została urządzona zgodnie z ówczesnymi standardami. Wyroby cukiernicze były produkcji własnej. Na potrzeby hotelu w podziemiach zorganizowano niewielką piekarnię. Dział gastronomii dysponował urządzeniem do produkcji lodu, które jednocześnie spełniało rolę chłodni i zamrażalni. W piwnicach zlokalizowano magazyny żywności i napojów alkoholowych. Zorganizowano również wytwórnię wód gazowanych. Przed wybuchem I wojny światowej (21 czerwca 1908) otwarto w hotelu kino, które funkcjonowało do końca lat trzydziestych. W latach 1945–1947 w sali tej mieścił się w teatr „Syrena", a w latach 1965–1988 „Teatr 7.15". Odniesienia w kulturzeHotel został umieszczony w fabule powieści Ziemia obiecana Władysława Reymonta. Przed hotelem, na ul. Piotrkowskiej, znajduje się Aleja Gwiazd filmu polskiego. Apartamenty hotelu noszą imiona aktorów polskich: Beaty Tyszkiewicz, Jana Machulskiego, Krystyny Jandy, Janusza Gajosa, Marka Kondrata, Daniela Olbrychskiego, Jerzego Stuhra oraz apartament Artura Rubinsteina. W hotelu był realizowany program telewizyjny Iwony Łękawy z cyklu Gwiazdy w Grandzie. Filmy ze scenami zrealizowanymi w hotelu
Lista gości
Linki zewnętrzne
|
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 144 odsłony