Dom bankowy Wilhelma Landaua przy Piotrkowskiej 29 w Łodzi
Bank Wilhelma Landaua założony w 1858 roku należał do najpoważniejszych prywatnych banków warszawskich końca XIX wieku.
W Łodzi bank działał od 1870 roku, początkowo filia banku mieściła się przy ulicy Piotrkowskiej 39. Po zakupie w początku XX wieku działki przy posesji nr 29, zlecił wykonanie projektu nowej siedziby. Projekt w kwietniu 1902 roku, wykonał łódzki architekt Gustaw Landau-Gutenteger. Budowa została ukończona w 1903 roku.
Architektura budynku łączy neobarokową formę, wzorowana na ówczesnej architekturze paryskiej, z detalem o charakterze secesyjnym: roślinno-geometrycznymi ornamentami, charakterystycznymi maskami, miękkim wykrojem okien. Secesyjny wystrój ozdobił także wnętrza.
Elewacja kamienicy od strony ulicy Piotrkowskiej ma sześć okien, a dłuższa od strony Więckowskiego – osiem. Obie elewacje łączy półokrągły narożnik o trzech oknach, zwieńczony kopułą.
Nad głównym portalem, od ulicy Piotrkowskiej głowa Merkurego – boga handlu, w otoczeniu liści i roślin, a w łuku portalu inicjały właściciela WL wplecione w dekoracje roślinne.
Bank zajmował w tej kamienicy jedynie pierwsze piętro, na drugim i trzecim wynajmowano cztery wielopokojowe luksusowe mieszkania, natomiast parter wynajmowano na sklepy.
W latach międzywojennych gmach został sprzedany Polskiemu Bankowi Przemysłowemu we Lwowie, później zaś właścicielowi prywatnemu.
Tablica na fasadzie od strony ulicy Piotrkowskiej upamiętnia poetę Młodej Polski Tadeusza Micińskiego, który urodził się w domu, stojącym poprzednio na miejscu obecnej kamienicy.
wg oprac. Krzysztofa Stefańskiego i Stanisława Łukawskiego
- Linki zewnętrzne
- Dom bankowy Wilhelma Landau (zdjęcia)
- Dawny Bank Wilhelma Landau'a
| 
